ZUIDHORN – Zuidhorn krijgt vanaf 2017 zijn asielzoekerscentrum. En dat gebeurd ‘op z’n Zuidhorns’ midden in de gemeenschap. Niet een heel groot probleem voor de inwoners van Zuidhorn die mensen in nood graag de helpende hand toesteken. Zo wonen er ook al tientallen gezinnen met statushouders in het dorp. En dat gaat eigen best prima.

En dan woont er ineens zomaar een Syrisch gezin bij je in de straat. Komen de vreselijke beelden van de televisie wel heel dichtbij. Zit je zomaar op een avond om 22:00 uur een totaal onbekend gerecht te eten tussen vrouwen met hoofddoeken om en mannen die je niet of nauwelijks kunt verstaan. “En niet te vergeten het Suikerfeest”, lachen de kinderen uit een straat in Zuidhorn die op het aansluitende feest na de Ramadan werden overladen met snoepgoed en allemaal nieuwe dingen beleven.

Het wordt al snel duidelijk. Deze jonge mensen zijn blij met hun nieuwe Syrische buren die er sinds een aantal weken wonen. “Het is echt veel leuker geworden op de buurt”, vertelt de 15 jarige Esmeé Kamphuis. “Het is een gezin met drie kinderen. Twee jongens, eentje van 10 en de ander van 2 jaar. En een meisje van 4. Ze zijn echt zo aardig! Tijdens de ramadan werden we bijna iedere avond, als de zon onder is, voor de maaltijd opgenodigd. Soms deed ik dat”, om er glimlachend aan toe te voegen: “Ik heb echt de meest vreemde gerechten gegeten en gedronken. Soms is het erg wennen, maar soms ook echt erg lekker! En als ik of mijn vader niet komt te eten, dan brengen ze het wel. Dat doen ze bij veel buren. Deze mensen zijn zo gastvrij. Na afloop van het Suikerfeest hebben ze alle buren rozen gebracht. Twee rode en twee gele. Hoe lief!”

Een blik in de straat maakt veel duidelijk. Hier is plezier. De straat is een komen en gaan van kinderen op eenwielers, waveborden en kleine fietsjes. En voetbal niet te vergeten. “Het is echt leuker geworden”, vertellen de kinderen, die hun Syrische vrienden leren waveborden en eenwieleren. En samen proberen ze het kleinste kereltje, Habib, uit te leggen dat hij geen aarde meer moet eten en dat het gevaarlijk is om onder auto’s te kruipen en katten kunnen krabben. Het kleine brokje energie met de grappige lange krullen kijkt ondeugend. Op zoek naar een nieuwe hap grond.

“Eerder was het best stil in de straat. Nu zijn we heel veel samen aan het doen. Dat is echt leuk, helemaal nu het vakantie is”, vertelt Esmeé. De andere kinderen zijn het er mee eens. “Nu is het gezellig om ’s avonds naar buiten te gaan en is het een drukte van belang. En vooral Eslam, het jongetje van 10 jaar, spreekt al goed Nederlands. Dus we kunnen elkaar best verstaan al kost het soms wel wat tijd maar ook dat is best leuk. Als ze iets willen weten komt hij ook altijd mee. Hij is een soort tolk. Grappig.”

“En ze zijn hier natuurlijk niet voor niets. Eslam heeft mij een stukje over zijn belevenissen verteld. Ik weet natuurlijk dat er hele erge dingen gebeuren maar wanneer je ze dan hoort uit de mond van een 10 jarig ventje dan is dat best schrikken. Ongelofelijk eigenlijk wat zij hebben meegemaakt. We zijn gewoon heel blij dat ze hier veilig kunnen leven en dat we lol met elkaar kunnen maken.” Volgens Esmeé zijn de verschillen in cultuur tot nog toe geen enkel punt en ook zelfs grappig. Soms als mijn vader op bezoek komt is het hele huis in rep en roer want dan moeten de vrouwen eerst allemaal een hoofddoek op. We hebben er allemaal de grootste lol om. Laatst deed een mevrouw gewoon snel een handdoek om haar hoofd. Er was ook een familie van de Syrische mensen een weekje op bezoek. En vlak voordat ze weg gingen werd er ’s avonds laat nog aangebeld. Kwamen ze me een klein poppetje brengen. Als aandenken. Zo lief! Ik heb ze een van mijn mooiste knuffels gegeven.”

Esmeé, Owen, Hugo, Aniek, Matthijs en Ashot hebben er zomaar nieuwe vrienden bij. Maar misschien nog wel belangrijker. Habib, Eslam en Saba kunnen weer lachen. Met hun nieuwe vrienden, veilig.