Kunstenaar Carolien van Olphen genomineerd voor ‘Schilderij van het jaar’
GRONINGEN – Een smal paadje omringd door groen leidt ons naar het atelier dat achter in haar tuin verscholen ligt. De geboorteplek van prachtige en bijzondere kunstwerken zou je het kunnen noemen. Kunstenaar Carolien van Olphen schildert er levensgrote portretten. Veelal van kinderen en jong volwassenen, haar grote inspiratiebron, dankzij haar vier kinderen en al hun vriendjes en vriendinnen die met regelmaat haar woning bestormen. Eén van haar recentste schilderijen ‘Colorique’, een dromerig meisje gehuld in kleurige jurk en uitbundige rode kraag is genomineerd voor ‘Schilderij van het jaar’. Groot Groningen zocht haar op.
Nog wat onwerkelijk voelt het. Uit duizenden inzendingen is haar schilderij (samen met 49 andere werken) genomineerd voor het ‘Schilderij van het jaar’. En dan te bedenken dat ze nog maar anderhalf jaar geleden is afgestudeerd aan de Klassieke Academie van Beeldende Kunst in Groningen. Carolien van Olphen (46) vertelt in haar fraaie woning in Haren wat haar drijft. Carolien komt uit het westen, is geboren Rotterdamse. Altijd al wist ze dat ze iets met kunst wilde doen. Talloze tekeningen maakte ze als kind. De kunstacademie leek logisch, maar werd het niet. “Er werd vooral conceptuele kunst aangeboden. Meer aandacht voor het idee dan voor de uitvoering. Ik wilde het ambacht beheersen. Op hoog niveau leren schilderen. Uiteindelijk ben ik kunstgeschiedenis gaan studeren. Later, toen ik in Groningen kwam te wonen, inmiddels vier kinderen had, heb ik me aangemeld bij de Klassieke Academie. Een opleiding, inclusief de basisopleiding model tekenen, van in totaal 6 jaar.”
Al vrij snel ontdekte ze waar haar talent lag: portretten. “Alle facetten komen voorbij: model schilderen, stadsgezichten, landschappen. Ik wist al snel waar mijn liefde lag. Dat had ik van te voren niet bedacht. Vroeger hield ik van het impressionisme. Gaandeweg merkte ik dat ik liever realistisch schilderde. Mensen is mijn passie. Mensen in kleurrijke creaties. Ik merkte dat ik goed gelijkend kan schilderen. Grote kragen, hoge hoeden en tutu’s zijn een beetje mijn handelsmerk geworden.” Oude schilders zijn een inspiratiebron voor Van Olphen. Uren kan ze bladeren in boeken over kunst van meesters als George Hendrik Breitner, de Engelse kunstschilder Frederic Leighton (die beroemd werd met zijn werk Flaming June) en onze eigen Frans Hals. Zijn zo kenmerkende witte kragen vertaalt zijn naar haar eigen wereld; uitbundige kragen van rood tule. Nog een grote inspirator: Fra Giovanni Angelico, de 15de-eeuwse Italiaanse schilder die wereldberoemd werd om zijn kleurrijke iconen. “Dat heb ik overgehouden aan mijn studie kunstgeschiedenis. Er gaat veel tijd op aan boekenlezen, plaatjes kijken én nadenken: wat maakt dit werk zo goed? Daar ben ik veel mee bezig. Zie je de knieën in de jurk? Valt die plooi goed? Ik kan eindeloos pielen met kleine kwastjes. Het zijn de details die een schilderij geslaagd maken. Ik probeer mezelf steeds opnieuw te overtreffen. Ben niet snel tevreden. Soms denk ik: dat had ik anders moeten doen. Maar wijzigen doe ik niet. Je moet je eigen beperkingen accepteren.”
Carolien neemt ons mee naar haar atelier dat achter in haar tuin verscholen ligt. Levensgrote portretten van haar kinderen bekleden de wanden. Opvallend: de kleurige (Chinese) jurken, tunieken en shawls met bijzondere patronen die het en der op hangertjes in haar galerie hangen. Iedere dag nadat ze haar kinderen naar school heeft gebracht neemt ze plaats op de eenvoudige houten stoel achter de schildersezel. Op de tafel naast de ezel honderden kleine kwastjes en talloze tubes olieverf. Door het royaal invallende licht een heerlijke werkplek, vindt Van Olphen. Op de tafel liggen ook minuscule kunstwerkjes met portretten. Gezichten omringd door een cirkel van goud of zilverkleurig slagwerk. De liefde voor iconen én cirkels, want een cirkel heeft iets beslotends, iets intiems, vertelt ze. “Ik maak ze voor de Visitekaartententoonstelling in Galerie Paterswolde. Kleine schilderijen van 10 bij 10 centimeter is de opdracht. Een uitdaging, omdat ik meestal levensgrot schilder. En toch gaat het me goed af. Ik krijg er veel leuke reacties op. Mensen die van hun hele gezin zo’n portretje willen.”
Op 20 november hoort de kunstenaar of ‘Colorique’ bij de laatste 10 zit. Stemmen kan nog tot 30 november. Een wedstrijd die ze graag zou winnen. Al is het alleen maar omdat je als finalist je eigen kunstwerk mag tonen in het Coda Museum in Apeldoorn. “Mijn droom? Erkenning! Ik wil graag mijn werk laten zien en mijn brood ermee verdienen.” Stemmen kan via: www.schilderijvanhetjaar.com/stemmen