Als de druppels van de douche op mij neer daalden, krijg ik meestal heel veel inspiratie om een stukje te schrijven. Het is eigenlijk te gek voor woorden, maar het overkomt mij wel. Woorden die normaliter niet in mijn hersenen voorkomen. Terwijl ik dan mijn lichaam flink afsop, moet ik in vliegende vaart onder de douche weg, want ik heb op dat moment maar een kort geheugen. Ik ben dan nog niet helemaal schoon, maar de woorden die door mijn hersenpan heen spookten moeten dan direct worden opgeslagen.
En dat gaat moeilijk, als je met een nat lichaam onder de sproeier weg staat. Sla ik het niet op dan ben ik in no-time deze ingenieuze woorden weer kwijt, als ‘sneeuw voor de zon’. En ik wil zo graag een verhaal opsieren met ´slingers´. Maar ik heb er iets opgevonden. Terwijl ik dit verhaal schrijf zitten de lezers waarschijnlijk slap van het lachen, dit te lezen. Want zoveel onzin hebben ze natuurlijk nog nooit gelezen.
Daarom heb ik soms pen en papier bij de hand om alles direct te noteren. Op zo´n moment denk ik ook wel eens aan de tijd, dat ik aan de middenweg woonde met mijn ouders en zuster. En natuurlijk ook opoe. Het was in die tijd nostalgie van de bovenste plank. s´Winters, als het goed vroor, werd er op de klinkertjes van de doorgangsweg tussen Veendam en Muntendam geschaatst op de houten scheuveltjes (deurlopers) en zomer´s waren het de jongens uit de buurt, die fanatiek hun rondjes fietsten over de Middenweg, Sinnigelaantje en het Beneden verlaat (t´Streekje).
Daarnaast werd het wedstrijdelement natuurlijk niet vergeten. En het Sinnigeslaantje was het decor voor het voetballen. Af en toe ging de bal de verkeerde richting uit en belandde toevalligerwijs tegen een raampje. Het raampje aan diggelen en je had gelijk de ´poppen aan het dansen´. Ik kan me nog herinneren dat ik de bal verkeerd op mijn voet kreeg en met de precisie van een biljarter schoot het leer door het loden raampje. Ik meldde mij gelijk aan als de dader, maar de overspannen bewoner wilde gelijk zijn verhaal halen. Op dat moment waren mijn vrienden in geen velden of wegen te bekennen.
Het heeft dan ook heel lang geduurd voordat deze ‘vuurspuwende’ man zijn geld terug kreeg. Een paar bekende Veendammers woonden ook in de Sinnegeslaantje waaronder Willem Molema, Joop Scholtens, Pieter Keizer en Jan Kalk. Ook het alcohol gehalte scoorde hoog en die tijd. Veelvuldig lagen er dan ook bij ons een paar drinkebroers in de heg, die te diep in het glaasje had gekeken. En menige waaghalzen gingen per fiets over de weg en al slingerend volgden ze hun rit. De weinige automobilisten kregen ze snel in de gaten, omdat ze de halve weg nodig hadden om op de been te blijven.
Wat mij ook zo bijstond was de televisie. Bij ons thuis hadden we geen televisie en mijn zuster en ik gingen dan ook veelvuldig naar de buren om te kijken. Menige jeugdseries passeerden de revue, waaronder Swiebertje, Okkie Trooi en Mik en Mak. Na enkele jaren kregen we ook zo´n zwart-witte kijkkast en vele jaren later kregen we zelfs een kleuren hadden. Ja, een kleuren televisie, dat was wat, ik dacht dat ze er een pot verf ingegooid hadden. Deze woorden circuleerde door mijn jeugdige kinderkopje.