VEENDAM – De stekker ging er uit, op die bewuste 2 april 2013. SC Veendam bestond niet meer. Het verlangen naar dat avondje Langeleegte is er nog steeds. Bij veel, heel veel mensen. SC Veendam was cult. Meer cult in elk geval dan Jong Twente, Jong Ajax en Jong PSV bij elkaar. In deze rubriek herinneringen aan SC Veendam. Ofwel van Dan Romann tot Meint Pik.
Henk kon er goed beschouwd helemaal niets van. Laten we eerlijk zijn. Geen techniek, geen inzicht. Een mannetjesputter. Veel inzet. Dertien in dozijn. Weinig tot geen snot boven die wél hondstrouwe ogen.
Aan het Van Starckenborgkanaal speelde Oosterparkers. Zaterdagavond. Het kleine tribunetje was vol, net als de businessclub waar – moet je nagaan- een stel kappers zorgde voor geld. Oosterparkers moet omhoog. Naar de Hoofdklasse. Met Henkie. Henk de Haan.
Vanavond spelen de mannen tegen ASVB. Uit Blijham. Henk de Haan staat op Henk Haan. Ook al zo’n onooglijke speler. Te groot om te voetballen, te klein om te basketballen. Half put, half regenwater. Ooit sloeg Haan een verslaggever van het Dagblad tegen de vlakte. Het hoogtepunt van zijn verder anonieme loopbaan. Henkie en Henkie bakken er niets van. He-le-maal niets. Henk de Haan levert alle ballen in. Gelukkig snapt hij dat wél. Bij Ale van der Meer, die er vervolgens altijd iets goeds mee doet.
Oosterparkers heeft een mooie ploeg. Met Ale dus, met Hendrikus Huisman, Noes Loehenapessy (een stylist), met Arnold Reinders (onderschat), met op tien Bert Hollander en voorin Gerard van Loon. Van Loon was een topper. Twee meter breed en drie meter lang. Nooit van de bal te krijgen. In het dagelijks leven was hij stratenmaker. In de pauze hield hij betontegels hoog en kopte hij keien in tweeën.
Oosterparkers redde het niet. Hoe goed Henkie zijn best ook deed. De Zweef – met Bertje Stokkingreef- bleek in Westerbork te sterk. Henkie en de mannen gaven zomaar een voorsprong weg. Weg sprookje Oosterparkers, een voorloper van de Holwierde’s van deze tijd. De kappers deden niet langer mee. Henkie stopte. Ale ook en de trainers hadden geen zin om met middelmatige voetballers verder te gaan.
Henk de Haan dus. Hoe een beperkte voetballer cultheld kon worden. Of cultheld, zelfbenoemd cultheld. Henkie is eigenlijk een slimme jongen. Veel slimmer in elk geval dan de ongeveer 2300 toeschouwers die tweewekelijks naar zijn tenenkrommend slechte wedstrijdjes keken. Naar zijn geploeter aan de rechterkant. Henk maakt nu grenzeloos gebruik van die domheid. Van onze domheid.
Henk legt de klemtoon bewust op de A. Doe ie gewoon expres, want dat scoort. Zeker buiten de provinciegrenzen. Henk zoekt bewust de publiciteit. Zoekt een sjeik op Facebook en redt Veendam. Dacht ie. Elke Oost-Groninger genoot van Henk aan tafel bij DWDD. We zouden ons echt moeten schamen. Robert Maaskant had volkomen gelijk; een eeuw terug in de tijd. Naar de tijd dat types als Henk nog kanalen moesten graven omdat ze verder niet zoveel konden. Henkie maakte ons- supporters van Veendam- in tien minuten volkomen belachelijk. Met z’n sjeik en Feesbouk.
Henk de Haan is één van de slechtste voetballers die Veendam ooit gehad heeft. Dat mag best eens hardop gezegd worden. Alle rechtervleugelverdedigers die na hem kwamen, waren beter. Cijntje zeker drie klassen.
Henk doet tegenwoordig aan broezen, in goed Gronings voor jezelf zoveel mogelijk publiciteit genereren. Iedereen kan – voor een paar honderd euro- met Henk op reis. Henk vertelt in kantines. Opent bijeenkomsten van plattelandsvrouwen en belt- als hij net even te lang niet op de radio geweest is- zelf even met Noord. Hij roept heel hard Jáááá en iedereen lacht. Iedereen wil Henk zijn. Maar waarom?
Henk kon niet voetballen en is niet knap. Er is in heel de wereld geen sjeik die hem kent. Hij speelt bugel en maakte in zijn loopbaan maar één doelpunt dat de moeite waard was. Ooit mocht hij- echt waar, zonder diploma’s- de telefoon opnemen bij de Rabobank. Tot ook die klanten die A en die eeuwige toneelstukjes zat waren. Henk is nu fulltime broezer.
Henk komt nooit meer op de Langeleegte.
Vincent Muskee