GRONINGEN – Een magere 2-0 tegen hekkensluiter FC Dordrecht leverde afgelopen zondag applaus op in de Euroborg. Er werd namelijk weer eens gewonnen door FC Groningen en dat verdiende wel een pluim. Eigenlijk zou de FC de resetknop in de Euroborg eens moeten gebruiken. Vanaf nul alles opnieuw bekijken, vanuit een ander perspectief toelichten. Want zo kan het echt niet meer, de FC is niet meer dan een modale provincieclub.
Want het is al vaker gezegd, aan klantenbinding doet dit FC Groningen bepaald niet. Het is zuinigjes, minimaal, het houdt allemaal niet over. Een 2-0 overwinning tegen FC Dordrecht, dat nota bene enkele gedeelten van de wedstrijd ook nog beter was, eigenlijk zou de Euroborg een striemend fluitconcert moeten laten horen. Voor sportief wanbeleid. Want de Groninger lijkt steeds minder warm te krijgen voor een wedstrijd in de Euroborg.
Een dag eerder was ik bij PEC Zwolle – SC Cambuur. Wilde wel eens met eigen ogen zien hoe de twee beter voetballende ploegen van de Eredivisie erin slagen om het publiek te vermaken. Hopelijk hebben de trainers Erwin van de Looi, Dick Lukkien en Marcel Groninger via FOX ook meegekeken, want wat er in Zwolle op sportief vlak gebeurt is namelijk erg leuk om te volgen. Zwolle verloor de afgelopen vier wedstrijden, dan zou je denken dat het zelfvertrouwen laag is en de trainer wat defensieve zekerheid inbouwt. Niets van dit alles. Zwolle speelde gewoon op de eigen manier. Een standaard 4-3-3 opstelling met vleugelspitsen, een diepe spits en één defensieve middenvelder. Bij FC Groningen stond een middenvelder in de spits en zaten er twee spitsen op de bank. Veelzeggend.
En SC Cambuur? Dat speelde het eerste half uur niet eens zo slecht, ondanks de ruime 6-1 nederlaag die er uiteindelijk op volgde. Ook daar is er sprake van veel herkenbaarheid. Eveneens 4-3-3 met Mohamed El Makrini in de punt naar achteren en met Martijn Barto een diepe spits en met Furdjel Narsingh en Daniël de Ridder twee echte vleugelspelers. Herkenbaar dus, waarbij Erik Bakker en Sander van der Streek moderne middenvelders zijn met veel loopvermogen. Juist deze twee vielen na rust ver terug, waardoor SC Cambuur naar een dramatisch niveau zakte. ‘Moessie’ Saymak en Jesper Drost dicteerden deze linie en PEC Zwolle liep uit naar een overigens geflatteerde 6-1 winst, waarbij oud-Groninger Stef Nijland het goudhaantje was met drie doelpunten.
Hier schuilt een wijze les in voor de FC. Kies nou gewoon voor één spelconcept. Je kunt het uittekenen als 4-4-2, 4-2-3-1 of wat je maar wilt. Maak het niet zo behoudend, maar kies nou gewoon voor vermaak. En stel Rusnak niet op omdat hij een goede voetballer is, maar stel hem op omdat hij op zijn positie de beste is. Nu hangt hij aan de rechterkant en heeft hij soms zo’n ruimte voor zich, terwijl dat helemaal zijn kracht niet is. Waarom kunnen PEC Zwolle en SC CAmbuur wél herkenbaar en leuk voetbal laten zien en FC Groningen niet? Het begint bij de basis. Niet te moeilijk maken, de spelers niet volstoppen met opdrachten, maar gewoon lekker laten voetballen. Het is bij de FC allemaal zo voorgeprogrammeerd, haast klinisch om te zien. Juist dat wil de supporter niet meer. Dat is aan de vele lege stoeltjes wel te zien. Het is tijd voor spektakel en haast is geboden, anders kan directeur Hans Nijland wederom vele opzeggingen verwelkomen.
Martijn Folkers