Angela Schulingkamp en Dick Abee fervente liefhebbers Run van Winschoten

WINSCHOTEN – Op zaterdag 13 september wordt wederom de Run van Winschoten, Neerlands oudste- sinds 1976- ultraloop, met internationale allure. Het is een 100 km wegwedstrijd.  Angela Schulingkamp en haar partner Dick Abee uit Winschoten zijn weer van de partij. Angela loopt de 50 kilometer, Dick de 100 kilometer. Een dubbelportret.

“Ik heb vorig jaar voor het eerst meegedaan”, zegt Angela. Aan de 50 kilometer wel te verstaan. Ik loop de Run als sinds 2004. Ja, we zijn fervente hardlopers. Ik ben in 2008 trainer geworden bij Aquilo dat de Run ook organiseert. In 2011 kwam Dick er ook bij. Zijn boodschap was: trainen voor de 50 kilometer. Ik heb voor hem toen een trainingsschema gemaakt, samen zijn we gaan lopen en van het een kwam het ander. Het fijne aan hardlopen is dat je besef krijgt dat het lijf het aankan. Wie niet rent raakt buiten adem. Wanneer je loopt gaat dat gevoel over. En blijkbaar kun je dan ook zulke afstanden aan.  Als je vijf jaar geleden gevraagd had om mee te doen had ik gezegd: in nog geen vijftig jaar. Hardlopen is trainbaar. Je hoeft geen steekje los te hebben, het is genieten van het lopen. Dan word je niet meer moe. Ik zie onderweg van alles om me heen, zoals een ander dat op de fiets heeft. Het algemene beeld van mensen is: goh wat knap.  Maar er zijn ook anderen, die bewondering hebben dat je net begint of voor de eerste keer de 100 kilometer loopt. Het is allemaal trainbaar. Dat je op allerlei niveaus grensverleggend bezig kan zijn”. Dick Abee zegt een ‘leek’ te zijn als het gaat om lange afstanden. “Ik heb veertig jaar gevoetbald. Op een gegeven moment zei ik: ik heb een prima conditie, ik doe mee aan de 100 kilometer. Na 35 kilometer werd ik uit de wedstrijd gehaald omdat ik over de tijdslimiet heenging.  In mijn achterhoofd had ik de uitdaging om deze lange afstand echt te lopen. Dertig jaar later heb ik het dan alsnog gedaan. En nu voor de tweede keer. Ik heb de Elfstedentocht ook een keer volbracht. De tweede keer viel dik tegen. Een beetje kwestie van onderschatten. Dit jaar wil ik voorkomen dat ik te weinig angst heb voor zo’n afstand”, zegt Abee, die het woord onderschatting niet weer in de mond wil nemen. Over hardlopen op zich: “je loopt je hoofd leeg. Met voetbal krijg je steeds nieuwe prikkels door tegenstanders. Bij hardlopen heb je alleen maar medestanders. Het kost niks en brengt veel.”

Publiek

Angela over de deelname aan de Run: “Aan de 100 en 50 kilometer doet een selecte groep mee.  Het aantal deelnemers wisselt. Bij een WK of NK (in 2011 werden de 100 kilometer WK en EK gelopen in Winschoten, red.),  dan zijn de mensen gericht bezig, anders is het voor liefhebbers. Er zijn ook mensen die het slechts als trainingsloop beschouwen. Onlangs heb ik meegedaan aan de 50 mijl van Sint Annen. Ik liep de helft, mijn vriend de hele afstand. Maar er waren ook twee vrouwen bij, die de Tour de France gaan lopen. Dan doe ik niets bijzonders. Alles heeft zijn maat, ha”.  Angela houdt van de Run van Winschoten. “Ik heb er vanaf mijn tweede gewoond,  de band is er nog steeds. Vorig jaar was er commotie doordat de route verlegd is. Doordat je nu een keerpunt hebt, zie je de andere lopers ook weer langskomen. Zoals gezegd: vorig jaar voor het eerst de 50 kilometer. Dat merk je aan het publiek. Het publiek reageert anders. Ze hebben ontzag voor meer kilometers. Ze zien de namen staan. Er waren zelfs mensen die mijn rondetijden bijhielden. En dan wordt ze extra gestimuleerd door zwager en schoonzus. “Ze zijn verzorgingspost”, besluit Angela enthousiast.