Wanneer ik de trappen beklim van het supportershome van FC Groningen zie ik bij het omhoog kijken hem al staan. Hem is Milko Djurovski, die ik 20 jaar niet heb gezien en waarvan ik vind dat hij geen spat is veranderd. Of het moet zijn dat hij heden ten dage redelijk netjes is  geschoren en dat de lange haren van weleer ietwat zijn gekortwiekt. En Milko draagt ook nog een heus kostuum met daarbij een zorgvuldig gekozen stropdas. Inmiddels is de oud-voetballer van FC Groningen 53 jaar en ziet er nog patent uit. Drinken doet Milko Djurovski al twintig jaar niet meer, roken helaas nog wel. De begroeting tussen ons is hartelijk en de warmte van weleer lijkt alleen nog maar meer toegenomen. Djurovski is hier omdat zijn levensverhaal in boekvorm is opgeschreven door Herman Sandman. Het boek heeft als titel Mangup Milko, wat zoveel wil zeggen als Milko de kwajongen. Klopt wel die benaming. Naast Milko bij de ingang van het huis van de supporters staat restauranthouder Bobi Mileski, zijn begeleider van het eerste uur. Zijn andere maatje, Pap Putevski, is niet bij de presentatie aanwezig. Waar Milko Djurovski ruim 22 jaar na zijn laatste wedstrijd voor de groen-witten zich het meest over verbaasd is dat de mensen in zo grote getale zijn gekomen om hem te zien. Ze willen met hem op de foto en een boek met zijn handtekening. Of gewoon alleen maar hem de hand schudden. Alles  goud mien jong? Milko lacht en is blij en trots dat zoveel mensen in Groningen nog altijd van hem houden. En hij zegt wel driemaal ik hou ook van jullie. Waarom doen die mensen eigenlijk allemaal zo aardig tegen mij?, vraagt hij in zijn onvervalste steenkolen Engels. Omdat jij Milko bent is mijn antwoord. Altijd dicht bij jezelf gebleven, dat vinden de Grunnegers mooi. Dat is het. Niks meer en niks minder. Een kwartier later dan gepland stapt Djurovski het meer dan goed gevulde supportershome binnen en onder luid applaus neemt hij plaats naast schrijver Sandman en vertaalster Zora Duvnjak, waarover de scribent in zijn dankwoord zegt dat zonder haar geen letter in zijn boek op papier had gestaan. Anton Scheepstra van uitgeverij Passage leidt de middag in goede banen en ik zie verder Joke, de echtgenote van Herman en voorzitter Jan Boonstra met eega Greetje van de voetbalclub SC Stadspark, dat ontstaan is uit een fusie tussen de verenigingen Gronitas en De Vogels. Bij De Vogels heeft Milko nog even op de ledenlijst gestaan en heeft hij zelfs meegedaan in een oefenwedstrijd tussen het derde en het vijfde elftal van de club. Boonstra spreekt nog altijd vol lof over de Macedoniër. Een goed mens en goudeerlijk. Gul was hij ook, nooit te beroerd om een of twee rondjes in de kantine te geven. Zijn verblijf bij De Vogels was echter maar van korte duur. Om precies te zijn een training en een wedstrijdje. De reden: Cambuur toonde opeens belangstelling voor Milko. Later zou trouwens nog blijken dat Sandman precies in de tijd van Djurovski ook nog zijn beperkte voetbalkwaliteiten bij De Vogels heeft gedemonstreerd. Helaas voor hem heeft hij echter nooit samen met Milko op het veld gestaan. Tijd voor de eer van het in ontvangst nemen van het eerste boek door Djurovski. Maar hij staat hierin niet alleen. Er is namelijk nog een Milko in de zaal. Een heel jong mannetje, die door zijn ouders naar de grote voetballer is vernoemd. Ook hij krijgt een boek en voor hij het door heeft zit die andere Milko bij zijn naamgenoot op schoot. Ik spreek kort even met oud-voorzitter Wim Entzinger, die goede sier maakt met zijn functioneren als advocaat van de FC en in zijn schaarse vrije tijd ook nog een meer dan verdienstelijk drummer is bij de bluesband van Hans van Lier & the Sidekicks, en met  Bert Middel, de opvolger van the one and only Ed Zijp als voorzitter van de Raad van Commissarissen van FC Groningen. Verzorger Henk Hagenauw, die Milko ontelbare malen op de massagetafel heeft gehad, is er ook, net als Emiel Venema en Jos Schoenmaker van FC Groningen tv en niet te vergeten voorzitter John Schurer van de Supportersvereniging. Frank den Hollander, zeer middelmatig voetballer bij Helpman 5 en de helft van het duo Pé en Rinus, laat zijn gezicht zien, net als veiligheidscoördinator Romke Hoogstra, advocaat Peter IJspeert en de journalisten René Otterloo, die onder meer het prachtige voetbalmagazine Panenka maakt en uitgeeft, Anita Pepping, de handtekening in het boek van Milko is voor mijn zoon hoor, Bouke Nielsen, die in zijn tijd als FC Groningen watcher veel met Djurovski beleefde en last but not least Martin Groenewold, die naast zijn werk als kunstredacteur ook nog eens succesvol optreedt als zanger van mooie en vooral ook gevoelige liedjes. Onno Kukler, de oprichter van Kids United, is er samen met zijn zoon en Jan Gast uit Bedum, net als eigenlijk wij allemaal een enorme fan van Milko Djurovski, is er bij, helaas zonder zijn Mia, die prachtig Franse chansons kan zingen. Niemand vergeten te noemen. Jawel, burgemeester Eric van Oosterhout  van de gemeente Aa en Hunze, die ook nog zeer verdienstelijk een balletje heeft getrapt bij de club van Jan en Greetje Boonstra. Al met al was het een mooie middag en een voorrecht om na lange tijd Milko Djurovski weer te ontmoeten, die zich nog lang zal afvragen of inderdaad al die mensen voor hem waren gekomen. Ja Milko, alleen voor jou. Echt waar.

Piet van Dijken.