WINSCHOTEN – Voor de gemiddelde Nederlander is het al een hele tour om tien kilometer hardlopend af te leggen, laat staan de Ultraloop. Wim Scholtens maakt het allemaal niet zoveel uit. De Winschoter liep in 2013 maar liefst 37(!) marathons en na zijn vuurdoop op de honderd kilometer gaat Scholtens het bij de Run van Winschoten voor de tweede keer op deze afstand proberen. Hij heeft er in elk geval zin in.
Vorig jaar deed Scholtens voor het eerst mee, samen met loopmaatje Herman Ebbekink. Beide lopers van atletiekvereniging Aquilo werden toen klaargestoomd door de sympathieke Duitse trainer Peter Stein, die er ook dit jaar weer voor zorgt dat de twee volledig geprepareerd zijn voor de 100 kilometer Ultraloop op zaterdag 13 september. Zoals bij zovelen is het hardloopvirus bij Scholtens langzaam maar zeker ontstaan. Gaandeweg de periode kreeg hij er steeds meer plezier in en Scholtens traint nu bijna iedere zondagochtend bij Aquilo. “Op zondag maken we meestal een lange duurloop”, vertelt hij. “Om te trainen voor de honderd kilometer ben je heel wat trainingsuren verder. Voordat ik startte op de honderd kilometer in Winschoten had ik heel wat marathons gelopen.” Wat heet, want alleen al het jaar 2013 was een jaar vol met wedstrijden. Scholtens liep maar liefst 37 marathons en liet zodoende zien fysiek en mentaal ijzersterk te zijn. Het verhaal wordt nog mooier, want in Hamburg liep de Winschoter er maar liefst drie op één dag. “Om vijf uur ’s ochtends begon ik toen al met de eerste”, lacht hij. “Daarna begon ik om elf uur met de tweede en om vijf uur ’s middags met de derde. Of ik gesloopt was? Dat viel best mee eigenlijk. ‘Over een uurtje start er weer eentje’, zei iemand van de organisatie, nadat ik om ongeveer half negen ’s avonds was gefinisht. Mijn vrouw zei ook dat ik er best fit uitzag. Doordat ik na afloop zoveel endorfine had aangemaakt kon ik ’s nachts niet slapen. Nou, toen heb ik de volgende ochtend het parcoursrondje nog maar eens gelopen.”
In trance
Endorfine, het tovermiddel waar iedere Ultraloper op teert. Duurlopers kunnen hierdoor net dat extra stapje doen nadat het lichaam dit middel na een flinke inspanning heeft aangemaakt. Wat is nou het geheim van zo’n lange afstandsloop. “Eigenlijk raak je helemaal in trance, door de endorfine kun je maar doorgaan”, weet Scholtens. “Na een paar uur lopen ga je ook daadwerkelijk door. Bij de Run van Winschoten vorig jaar kwam daar ook nog bij dat de steun van het publiek geweldig was. Het was mijn eerste 100 kilometer en langs de bekende punten stond ondanks de regen voldoende publiek dat me erdoor heen sleepte. Ze bleven me maar aanmoedigen, echt uniek.”
Na de 100 kilometer op de Run van Winschoten in 2013 ging Scholtens zijn terrein verleggen. Zo deed hij daarna mee aan de 100 kilometer strandloop, begin dit jaar tussen Den Helder en IJmuiden. Later was hij actief op de 125 kilometerloop tussen Hoek van Holland en Den Helder. Ook daar heeft Scholtens een mooi verhaal over te vertellen. “Ik was opeens verdwaald. Bij die loop ben ik misgelopen doordat de lopers voor mij steeds verder uit het zicht verdwenen. Ik vond de weg wel weer terug, maar uiteindelijk bleek dat ik volgens mijn GPS geen 125 kilometer maar 138,5 kilometer had gelopen.”
Ook dit jaar is Scholtens samen met loopmaatje Ebbekink weer van de partij tijdens de Run van Winschoten. Opnieuw is de 100 kilometerloop het podium waarop ze zich zullen begeven. “Ik heb er zin in”, kijkt Scholtens vooruit. “Er hangt bij de Run van Winschoten altijd een unieke sfeer. Het kost veel trainingstijd, maar het is de moeite meer dan waard.”