GRONINGEN – FC Groningen haalde de play-offs om vervolgens in die nacompetitie om Europees voetbal afgeschoten te worden door een op alle fronten beter AZ. Soms is het beter de nacompetitie niet te halen. Voor het goede gevoel bijvoorbeeld. FC Groningen had beter de nacompetitie net niet kunnen halen na een wel imposante inhaalreeks. Nu werd de ploeg van trainer Ernest Faber net voor de vakantie nog even fijntjes met de neus op de feiten gedrukt, en dan lig je als verantwoordelijke toch net even wat minder comfortabel aan het strand in Spanje. Opvallend in Alkmaar was de zaag van Glenn Bijl.

Zaterdag, na de rust. Dat FC Groningen een verloren wedstrijd speelde, dat zag iedereen. Er waren wel eens wat speldenprikjes, zette AZ ook maar even aan dan werd het klasse verschil zichtbaar. Jongeling Stengs dartelde over het veld Wout Weghorst, ooit door de FC voor een habbekrats te halen bij buurman FC Emmen, liet zien hoe een échte spits te werk gaat en AZ-trainer Van den Brom permitteerde zich de luxe om Jahanbaksh op de bank te laten en reserves als Jop van der Linden wat speeltijd te geven. Na de rust dus, bal bij de cornervlag. AZ-speler Haps wil wegwerken en voelt ineens de noppen van FC Groningen verdediger Glenn Bijl. Die zaagt Haps volkomen doormidden en mag blij zijn dat zijn charge slechts geel opleverde. Rood was op zijn plaats geweest. Bijls frustratie zat in dat ene moment; alles kwam er uit.

Bijl is van de eigen opleiding van de club. Hem werd een mooie toekomst toebedacht. Hij werd even uitgeleend aan Dordrecht en maakte vanaf dit seizoen weer deel uit van de selectie van Faber. Hateboer werd verkocht, hij en Desevio Payne konden uitmaken wie zijn plek volgend seizoen over zou nemen. Want, de FC wil vanaf volgend seizoen immers met eigen jongens verder. De helft van de selectie bestaat dan, toch?, uit eigen jeugd? Of toch niet? Nee dus. Payne mocht meteen al weg, zo lieten de beleidsmakers weten, en vond in Excelsior ondertussen een nieuwe club. FC Groningen kocht Te Wierik en Bijl kreeg ook te horen dat er voor hem geen plaats meer is. Na die mededeling speelde Bijl twee keer in de hoofdmacht. Twee keer niet onaardig, zoals een beetje jeugdopleiding er inderdaad voor moet staan in elk geval verdedigers op te kunnen leiden. Trainer Faber prees Bijl nadrukkelijk, maar kwam niet terug op zijn besluit: exit Bijl. Dat zal ongetwijfeld door het hoofd van de jongeling gespookt hebben toen hij die arme Haps torpedeerde. Mag niet, maar is wel begrijpelijk.

FC Groningen met eigen jongens, die gedachte is kennelijk overboord gezet. Het gros van de spelers uit de opleiding wordt als niet goed genoeg beschouwd, tijd dus ook voor een heel grondige analyse van die opleiding. Vanuit de jeugdhoek klinken veelal hosanna verhalen, eenmaal senior vertrekken driekwart (of meer) van de spelers naar elders, de rest valt later af en slechts zelden komt er nog een bruikbare speler door. En nogmaals: rechter- en linkerverdedigers en ook dommekrachten als Memisevic moet een club zelf op kunnen leiden. Kan het beperkte budget tenminste aan echte versterkingen uitgegeven worden. Aan voetballers met extra’s, niet aan Te Wierikjes en Warmerdammetjes.
Trainer Faber redde zijn gezicht door zich te plaatsen voor de play-offs, alhoewel? De trainer liet meteen na de wedstrijd weten dat er in alle linies versterking moet komen als het aan hem ligt en dat er wel wat snelheid bij mag. De geldbomen groeien echter nog steeds niet in de tuin van president Nijland. Mahi zal verkocht (moeten) worden en geld opleveren, wellicht volgt Padt nu hij (wat snel) is geselecteerd voor Oranje. Het zijn ook de enige spelers die direct geld opleveren. Met dat geld kan misschien wat gedaan worden, al is het vertrouwen van het publiek in de scouting niet heel groot. Kortom: FC Groningen gaat ongetwijfeld een roerige zomer tegemoet. Als altijd wil men veel, maar kan weinig. Het publiek wil meer amusement, Faber meer snelheid, Nijland wil cash. Probeer daar maar eens beleid op te maken. Een andere speler waaraan FC Groningen veel geld dacht te kunnen verdienen, Simon Tibbling, zit tegenwoordig op de bank. Na een sterke start als controleur en passer op het middenveld, moet hij van Faber tegenwoordig de creatieve halve aanvaller uithangen. Kan hij niet, is hij niet goed genoeg voor. Dat Faber op de door Tibbling geambieerde positie kiest voor Bacuna, zegt wel iets. Liever een breker kennelijk dan een voetballer. Het wordt een roerige zomer. Tenslotte: trainer Faber vertelde vorige week over de lange trainingssessies. Supporters vroegen zich af hoe het dan toch kon dat spelers toch klaagden over vermoeidheid. Faber liet weten dat de langere trainingen met name bedoeld zijn voor het trainen van vaardigheden.
Welke vaardigheden er dan precies getraind zijn het afgelopen seizoen, dat vertelde hij er niet bij…

Vincent Muskee