Ton van Kesteren is fractievoorzitter voor de PVV in de Provinciale Staten in Groningen. hij schrijft over Duurzaam leven in angst en beven.
Angst en beven beheersen de aanstaande verkiezingen voor de Provinciale Staten van Groningen op 18 maart. Politieke partijen proberen gedupeerden van de aardbevingen voor zich te winnen met standpunten variërend van ‘stoppen met de aardgaswinning’ tot ‘investeren in duurzaamheid’ (lees: windenergie). Alle politieke partijen in Groningen onderschrijven de uitgangspunten van de Commissie Meijer en de strategie van de Commissaris van de Koning ten volle. De veiligheid, de leefbaarheid en het toekomstperspectief van de Groningers in het aardbevingsgebied staat bij alle partijen voorop. Toch kunnen hierbij een aantal zake niet onvermeld blijven Voor de Commissie Meijer, de Dialoogtafel en de politiek hebben schadeloosstelling of een uitkoopregeling voor gedupeerden niet de hoogste prioriteit . Toch doet schadeloosstelling of een uitkoopregeling recht aan gedupeerden omdat het kwaad als gevolg van de aardgaswinning namelijk al in voorgaande decennia is geschied.
Op mijn vraag aan de Commissie Meijer waarom men niet had gekozen voor schadeloosstelling of een uitkoopregeling voor gedupeerden werd letterlijk geantwoord dat men daar geen voorstander van is omdat men in dat geval moet vrezen voor leegloop van het zogenaamde ‘kerngebied’ Met andere woorden gedupeerden wordt geen schadeloosstelling of uitkoopregeling aangeboden, waardoor zij in feite worden gedwongen om in het aardbevinggebied te blijven wonen. Nu worden  alle gedupeerden ‘blij gemaakt’ met een waardebon van 4.000 euro om zonnecollectoren op hun beschadigde huizen te plaatsen, en worden de scheuren na elke beving op kosten van de NAM keurig dichtgesmeerd. En gedupeerden die toch schadelooss gesteld en/of uitgekocht willen worden zullen geheel voor eigen risico en rekening de juridische strijd met de NAM aan moeten gaan. Een strijd die gedupeerden dan ook bij voorbaat  zullen verliezen van een financieel draagkrachtige NAM.
De bevolking wordt voorgehouden dat  wanneer de aardgaswinning drastisch zal worden beperkt de bevingen zullen stoppen en de veiligheid in het kerngebied zal toenemen. Het tekort aan energie zal vervolgens gecompenseerd moeten worden met windenergie. Investeren in wind zal immers veel werkgelegenheid opleveren en mensen en bedrijven naar het noorden halen die zich in het aardbevingsgebied zullen gaan vestigen. De verwachting is dat de waarde van de huizen dan vanzelf weer zal gaan stijgen vanwege de toenemende vraag naar woonruimte. De eigen woning is voor de meeste mensen letterlijk het fundament van het bestaan (veiligheid, een dak boven je hoofd en een financiële buffer voor later). Dat fundament wordt gedupeerden van de aardgaswinning afgepakt en dat is onacceptabel. Deze miljarden zouden dan ook beter besteed kunnen worden aan schadeloosstelling dan wel een uitkoopregeling voor gedupeerden van de aardgaswinning.