Datum: zaterdag 14 februari
Plaats: Centrum Ter Apel
Tijd: 14.00 uur
Het zag er al lemaal zo mooi uit. De vijftigste editie van het carnaval in Ter Apel beloofde een topfeest te worden. Met meer wagens en deelnemers dan ooit. Het weer was perfect en de zon scheen aan de hemel.
Het was gemoedelijk. Toen ik iets voor half twee arriveerde en tegenover de wagen van CV De Kloosterwiekers ging staan heb ik nog rustig staan praten met wijkagent Johannes Koeman en de hand geschud van burgemeester Leontien Kompier. Even verderop stond goede bekende Marten Kleinman, die met zijn dochter Karlijn een kijkje kwam nemen bij het spektakel.
De wagens waren, groots, vol pracht en praal en het feest was zonder wanklank. Ik ontwaarde Stephanie Over in de optocht en even later dacht ik oud-studiegenoot Aniek Wegman te zien. De wagen van basisschool De Vlinder zag er prachtig uit, ook de Sint Jozephschool zag ik passeren. Voormalig pupil Dennis Huitsing liep mee en Robin Wessels zag ik ook lopen. Iedereen was in de stemming om er een mooie dag en een mooi carnavalsweekend van te maken. Oud-collega Paul Boxem deed met De Johnnies mee en had wederom een kar gebouwd. Zonder Bernard Hazenberg dit jaar, want hij was onderdeel van De Kloosterwiekers geworden. Nog even met Bernard gepraat, gewoon even over de organisatie en allerhande dingen.
Toen ik wegliep dacht ik nog: wat een organisatie, maar alles zal vast goed gaan. Ik stapte in de auto, op weg naar de volgende afspraak. Op het moment dat ik in de namiddag even op mijn telefoon keek, stroomden de berichten binnen op Twitter. Wat een enorme klap, wat een verschrikkelijk gebeuren. Het grote feest werd logischerwijs afgelast, diep respect voor de organisatie om die lastige knoop door te hakken.
Wat doe je dan als pers? Je kunt er bovenop gaan zitten, je kunt iedereen vragen wat er mis is gegaan. Dat maakt het zo lastig. Was het overmacht? Viel er iets aan te regisseren? Wij mensen willen alles kunnen verklaren, maar dit valt amper te verklaren. Het is verschrikkelijk en wat heb je dan te doen met de familieleden van de overleden vrouw, met alle ooggetuigen van dit drama en de gewonden. Je hebt te doen met de carnavalsvereniging, waarbij de verslagenheid logischerwijs ook groot is. Wat een groot feest had moeten zijn is verworden tot een drama voor alle betrokkenen. Diep en diep triest en je voelt je bedrukt. Een enorme kater, sterkte aan alles en iedereen.
Martijn Folkers
