ZUIDBROEK – Vandaag of morgen zijn de verkiezingen. Afhankelijk van wanneer deze krant bij u op de mat valt. In de afgelopen weken heb ik geschreven over de verkiezingscampagne die nu bijna op zijn eind loopt. Over de tientallen vrijwilligers die in hun partijjasjes in weer en wind klaarstonden om flyers uit te delen, posters te plakken en voorbijgangers aan te spreken. Over het geld dat de politieke partijen uitgeven om hun campagnes te voeren. Over de vaagtaal en staaltaal die de politici gebruiken in de debatten. En over de grote afstand die we hier soms voelen met Den Haag.
De campagne is nu bijna afgelopen. We zien in de pers ineens goed-nieuws-verhalen. Over de aantrekkende economie. Over snel internet, nachttreinen, investeringen in de economie en natuurlijk allerlei banenplannen. Een vriend van me noemt dat trouwens altijd bananenplannen, maar dat terzijde. Die goed-nieuws-verhalen in de media zijn vaak voornamelijk goed gepland. Ministers en gedeputeerden weten natuurlijk best wanneer de verkiezingen zijn, dus als je de dossiers op het juiste moment kunt afronden komt dat goed uit. Agenderen is politiek voeren.
Na de verkiezingen begint het nieuwe spel: Coalitiepuzzelen. Wie moet met wie? In de campagne hebben de partijen hun best gedaan om de verschillen zo duidelijk mogelijk te maken. Onderscheidend zijn, daar ging het om. Maar na de verkiezingen zullen ze moeten samenwerken.  De grootste partij neemt het voortouw in de onderhandelingen. Dat was in Groningen traditiegetrouw de PvdA, maar als we de peilingen mogen geloven is dat voorbij. Peilingen zijn traditiegetrouw minder betrouwbaar dan de gemiddelde politicus. Dus eerst zien, dan geloven.
Terwijl de campagneteams de ‘Kiezers bedankt!’ posters ophangen, bellen de partijleiders met elkaar om te kijken waar de ruimte zit. De verkiezingsprogramma’s worden naast elkaar gelegd en men probeert eruit te komen. Het resultaat is dan een gezamenlijk programma en een clubje bestuurders die het de komende vier jaar gaan proberen uit te voeren. Het zal dit keer niet eenvoudig zijn, aangezien ook provinciaal het politieke landschap versnippert.
Of ik zelf na de verkiezingen Statenlid zal zijn is de vraag. Dat is afhankelijk van het aantal kiezers dat op 18 maart het vakje voor mijn naam rood kleurt.
Wat er ook gebeurt, ik hoop dat er veel mensen gaan stemmen. En nog meer hoop ik dat de gekozen politici veel van hun beloftes waar kunnen maken. Welke mensen zich straks inzetten voor deze mooie provincie, dat is aan u. Succes met het maken van uw keuze!
Marc Hesp is communicatieadviseur en kandidaat. Hij heeft diverse campagnes geleid. Voor Groot Groningen schrijft hij over wat hem opvalt in de campagne voor Provinciale Staten. Twitter: @MarcHesp