Jan Mulder loopt als een rode draad door mijn lange carrière. Als ik Jan weer eens bel en hem vraag of hij mijn gast wil zijn zegt hij steevast JA. Toen Martin Bril dood ging moest Jan opdraven in het programma De Wereld Draait Door. Dit programma wordt elke avond tussen 19 en 20 uur uitgezonden vanuit Amsterdam en laat nou Mulder op dezelfde avond om 21 uur verwacht worden in eetcafé ’t Zwarte Schaap in Groningen waar hij samen met de toenmalige museum directeur Kees van Twist door mij zou worden geïnterviewd.
Daarnaast zou Driek van Wissen nog gedichten voorlezen van Martin Bril. Eigenlijk had ik Jan Mulder al afgeschreven, maar hij wilde hoe dan ook bij ons aanschuiven. Begin jij nou alvast maar met Kees en Driek dan hou ik je op de hoogte waar ik ben. En zo kreeg ik in het begin van het gesprek telkens een sms waar Jan op dat moment reed. Zit nu bij Drachten, ben in Leek en zo ging dat maar door tot hij na anderhalf uur arriveerde op de plek van bestemming. Pontificaal parkeerde Jan zijn auto op de Poelebrug en om half tien drukte ik hem de hand. Geweldig dat je toch nog bent gekomen Jan. Mulder vond het zelf maar normaal. Hij had toch met mij afgesproken, nou dan hoor je er gewoon te zijn. Al met al werd het een top avond met mooie gesprekken. Kees en Jan waren in vorm en Driek droeg op zijn welbekende wijze de poëzie van Martin voor. Ik kijk er nog altijd met een fijn gevoel op terug. Dat geldt ook voor aflevering 400 van het interview programma Herestraat Helemaal. Ik had bedacht dat Jan Mulder mijn gast moest zijn in deze jubileum editie. Natuurlijk ging Jan akkoord, maar op de avond voor de opnames zat hij nog wel als analyticus in een voetbalprogramma voor de Belgische tv in Brussel. Maar ook deze keer was Jan er. ’s Morgens vertrokken uit de Belgische hoofdstad en om 15 uur paraat in de Herestraat. Grote klasse! Mooi was ook dat Jan zei dat hij er koste wat kost bij wilde zijn omdat hij het een eer vond om in aflevering 400 gast te mogen zijn. Goed om te horen. Na de opnames is er koffie met taart op het terras en dan moet Jan snel terug naar Oost Groningen. Een kleine twintig jaar geleden was Jan Mulder gast in de honderdste en laatste praatshow Dijkdoorbraak die ik gedurende een aantal jaren maakte in Groninger etablissementen. Niet voor tv, niet voor radio, maar voor mensen die de moeite namen om wekelijks naar het café te komen. Van de 100 heb ik er 50 in het Newscafé gemaakt en ooit begon ik in De Heeren Twist op het hoekje van de Gelkingestraat en de Carolieweg waar nu brasserie Groen zit. De laatste met Jan Mulder was in de kelder van het Newscafé en er zaten 250 mensen in de zaal. Trouwens, ik heb op andere avonden ook wel eens voor 15 mensen gespeeld, of voor 30. Soms kwamen er wel 100, afhankelijk van de gasten. Af en toe met een gast, veel vaker met twee. De combinatie van die twee maakte het vooral extra leuk. Ik herinner me nog de cabarertier Bert Visscher en de poffertjesbakker Trijnko Nijboer. Twee heel verschillende personen, maar juist daardoor zo onderhoudend en onvoorspelbaar. Trijnko met die droge ietwat valse humor en dan Bert zoals iedereen hem kent. Het was een van de leukste avonden van de lange serie. Mooi was ook dat elke gast voor niks kwam. Zelfs Emiel Ratelband, die toentertijd nog erg hot was. Eigenaar Marcel Schlaman van het Newscafé kon het amper geloven. Ratelband voor niks naar de Big City? Twee weken later belde Marcel mij op. Hij had een rekening ontvangen van Emiel Ratelband. Van maar liefst 500 gulden. Benzinekosten stond er op het papier. Voor het op en neer rijden van Arnhem naar Groningen in een Bentley. De auto van Ratelband reed 1 op 3, dus dat bedrag van 500 gulden klopte wel. Marcel kon het wel waardelen en maakte met een grijns op zijn gezicht het bedrag over. De avond kon wel uit, het was immers stampvol geweest. De mensen stonden zelfs de deur uit. O ja, gast Ellen ten Damme wilde volgaarne haar retour treinkaartje Amsterdam-Groningen vergoed hebben. Maar verder is er nooit geld voor de gasten betaald. Terug naar Jan Mulder en de laatste Dijkdoorbraak. Het was een prachtig besluit van een lange reeks gesprekken in de Groninger horeca. Bij het afscheid zei Jan dat ik hem altijd mocht bellen als ik hem ergens voor nodig had. Jij bent een sieraad voor de stad en daar kom ik graag voor naar Groningen. Ik heb die belofte tot aan de dag van vandaag in mijn oren geknoopt. Hopelijk komt er snel weer een vervolg. Jan Mulder is immers nooit saai.
Door: Piet van Dijken.