GRONINGEN – Donderdagmiddag half zes. De kersverse nachtburgemeester van Groningen zit aan een vers getapt biertje op het terras van de Stadtlander in de Poelestraat. Het viel aanvankelijk nog niet mee om een afspraak met Oelinda de Vries te arrangeren. Sinds haar bekroning tot nachtburgemeester is Oelinda nogal druk. Haar mobiel staat roodgloeiend, het ene na het andere bericht komt zoemend binnen en ze is de deur nog niet uit of ze wordt aangesproken. Meetings, uitnodigen voor feestjes en evenementen, voorstelrondje stadhuis, nachtje met politie op pad, een interview met Groot Groningen. Toch blijft ze er aardig relaxed onder. “Dit is iets wat ik wil doen, niet wat ik moet doen.”

Oelinda de Vries (22) heeft er –ondanks alle hectiek van de afgelopen tijd- zin in. Heeft grootse plannen met ‘stad’ zelfs. Het baantje als nachtburgemeester leek haar altijd al wel wat, vertelt Oelinda die het stokje overnam van Chris Garrit. Iets dat haar vrienden ook onmiddellijk voor zich zagen. ‘Nachtdier, kroegtijger, feestbeest’, zijn enkele synoniemen voor Oelinda die haar matties graag gebruiken. In januari zag ze de oproep voor nachtburgemeester ook al voorbij komen. Net in de periode dat ze haarzelf rust beloofd had. “Ik heb het aanvankelijk even links te laten liggen. Eind vorig jaar besloot ik namelijk dat het genoeg was. Ik deed alles tegelijk, jakkerde maar door, nam nooit rust. Ik volgde een studie waar ik eigenlijk helemaal geen zin in had –media- en entertainmentmanagement in Leeuwarden, red.- en had baantjes waar ik ook niet vrolijk van werd. Maar ja, ik moest van mezelf. Op een dag besloot ik dat het sloes was. Ik stond bol van de spanning. Voelde me opgebrand. Het roer moest om. Toen ben ik rigoureus gestopt met alles. Even helemaal niks. En dat hielp. Ik ben rustiger geworden. Heb er weer zin in. Doe nu iets wat ik graag wil doen, niet wat ik moet doen. En daar voel ik me fijn bij.”

Oelinda heeft duidelijk voor ogen wat ze wil. Allereerst wil ze het nachtburgemeesterschap tot stichting verheffen. Meer body, meer structuur. “In m’n eentje met de stok zwaaien heeft geen enkele zin. Ik probeer eerst een enthousiast team om me heen te vormen. Ik zie mezelf meer als vertegenwoordiger van iedereen die iets met het nachtleven van Groningen te maken heeft: de stappers, de horeca maar ook de politie. Ik ben het bruggetje naar de gemeente. Heb als nachtburgemeester een signalerende functie.” Staat er eenmaal een stevig fundament, wil ze werken aan haar plannen om de stad nóg aantrekkelijker te maken. En lichter. “Groningen is vrij donker ’s nachts. Best vreemd, als je bedenkt dat bijna alle kroegen open zijn. Ook voor vrouwen is dat niet prettig. Dat kan anders. Leeuwarden is daar een mooi voorbeeld van. Daar zijn alle straten en steegjes waar kroegen zitten goed verlicht met fijne sfeerverlichting.”

‘Iedereen moet zich welkom voelen. Ongeacht huidskleur of seksuele voorkeur’

Verder wil Oelinda een dag van ‘Awareness’ invoeren. Stilstaan bij het feit dat iedereen zich thuis moet kunnen voelen in Groningen. “Geen gay pride, maar een dag voor iedereen. Ongeacht religie of seksuele voorkeur. Waarom? Omdat er in Groningen best veel gediscrimineerd wordt”, weet Oelinda. “Discriminatie op huidskleur, racisme dus, maar ook discriminatie op geloof en sekse komt veel voor in de stad. Daar schrok ik ook best van.” Oelinda verwijst naar Awareness, een boek met persoonlijke zelfportretten over discriminatie in stad, dat auteur Thomas Sikes vorig jaar uitbracht. “Ik wil een dag organiseren waarin Awareness overal doorklinkt. In alle hoeken van de stad. Compleet met parade waar de diversiteit in terug te zien is. En een groot podium met verschillende acts. Eén plek waar metalbands, hiphopbandjes en Caribische bandjes samenwerken. Samen op één podium is een heel andere boodschap dan de één hier en dan ander daar. We krijgen hier ook steeds meer internationale studenten. Iedereen moet zich welkom voelen in Groningen.”

Oelinda gaat de uitdaging voor twee jaar aan. Twee jaar lang vertegenwoordigster van het Groningse nachtleven. Best een pittige job, gezien het feit dat de meeste uren op nachtelijke tijdstippen gedraaid zullen worden. Of het nachtburgemeesterschap een beetje betaalt, willen we nog graag van haar weten. Oelinda schiet in de lach. “Er schijnt een potje voor te zijn. Maar daar moet ik zelf achteraan waarschijnlijk. Er staat niets officieels op papier.” Dus geen loonstrookje voor de nachtburgemeester? “Nee zeg. Ik heb wel net kennisgemaakt met de burgemeester op het stadhuis maar heb er zelf geen kamertje.”