Roelof van der Velde bepaalt wat er op het podium gebeurt

WINSCHOTEN – In café Carambole in Winschoten vond de cd-presentatie plaats van de single ‘t Zulfde Laid’ van Roelof van der Velde (54). Het is een prachtig liefdesliedje met aan het eind een mooie gitaarsolo. Het spiegelplaatje werd door de vele aanwezigen goed ontvangen. Een enkeling was van mening dat Van der Velde tussen de nummers door wat te veel praatte. ,,Ik probeer soms net zulke preken af te steken als Bono (zanger van U2, red.).  Loop dan helemaal leeg en roep de kroegbezoekers op de wereld te verbeteren. Dat sommige mensen daar niet op zitten te wachten, dat kan natuurlijk. Maar ik mag bepalen wat er op het podium gebeurt.”

Roelof van der Velde is een kleurrijk maar bescheiden figuur in de Groninger muziekwereld. Op zijn twintigste was hij al zanger in voornamelijk punk en new wave bandjes. Geïnspireerd door The Sex Pistols, The Cure, The Clash, U2 en vooral The Sound startte hij zijn muzikale loopbaan in de formatie Clay Area. Daarna maakte hij onder andere deel uit van de rockband Rack ’n Pinion en tussen de bedrijven door werd er met vrienden uiteraard veel gejamd. ,,Op een gegeven moment moest ik andere prioriteiten stellen. Mijn gitaar verdween onder het bed en mijn werkzaamheden als barkeeper in verschillende Winschoter kroegen heb ik verruild voor een baan in de verpleging. Misschien een wat vreemde move. Het kwam zo: ik ontmoette in het café iemand die zei dat hij verpleegkundige was geworden. Ik dacht bij mezelf: als jij dat kan, kan ik het ook. Zo is het begonnen. De laatste vijftien jaar ben ik ambulant werkzaam in de psychiatrie in Noord- en Oost-Groningen. In mijn opleidingstijd die overigens heel zwaar was, zat ik wel eens in een dipje. Ik heb toen mijn gitaar weer opgezocht en ben liedjes gaan schrijven en spelen. In het Gronings. Als ik in het Engels zing hoor je nog dat ik uit Groningen kom, vandaar, haha. Bovendien staat het dialect dichterbij de mensen. Ik treed ook niet zo vaak buiten de provincie op, hoewel er tegenwoordig wel steeds meer aandacht voor streektaal is op de verschillende regionale omroepen. Dit is een goede ontwikkeling.”

,,Op een gegeven moment had ik zoveel nummers gemaakt dat ik er ook wat mee moest doen. Ik heb gitarist Bert Meis erbij gehaald en bassist Rinus Smit en ben in 2008 met de band VaNDOage begonnen. Geen feestband, het ging er heel serieus aan toe. We speelden veelal in kleine zaaltjes. Omrop Fryslân bood ons de kans om voor een groter publiek op te treden. Dat was leuk. In 2014 is de band opgeheven. Eigenlijk kan niemand met mij samenwerken”, zegt Van der Velden met een stalen gezicht. ,,Ik ben een moeilijk mens, mijn collega’s gingen aan mijn nummers zitten en daar had ik het moeilijk of beter gezegd te moeilijk mee. Het zijn immers mijn liedjes!”

Inmiddels werkt hij nauw samen met producer Dik Pomp die op zijn cd’s ook de drum- en toetsenpartijen voor zijn rekening neemt. ,,Dik is mijn muzikale sparringpartner, van hem kan ik kritiek verdragen.” Optredens van Roelof van der Velde duren door de band genomen 45 minuten. ,,Ik vind het heel leuk om te doen, maar mijn hart ligt toch bij het schrijven en componeren. Ik wil niet zo vaak op het podium staan. Voor andere artiesten schrijf ik niet. Ik kan iets moois niet zo maar uit handen geven. Dat vind ik lastig. Mijn teksten zijn meestal gerelateerd aan alles wat er tegenwoordig in de maatschappij speelt. Thema’s die je raken. Ik werk in de zorg, spreek dagelijks met veel mensen en dan komt er nogal wat los. Ook de politiek ontbreekt niet.”

Sinds twee jaar maakt Van der Velde ook deel uit van het christelijk mannenkoor Albatros uit Nieuwe Pekela. Als 2e tenor. Hij is er idolaat van. ,,Albatros heeft mijn hart veroverd, echt waar! Ik ben gebeld door iemand van het koor of ik lid wilde worden. Zonder bedenktijd heb ik meteen toegehapt. Ik word vooral geraakt door Russische muziek.  De harmonie die erin zit, de arrangementen. Geweldig! Je moet niet denken dat zo’n koor met al die kerels een stoffig gedoe is. Niets is minder waar. Het bruist er. Albatros geniet tot ver in Europa grote bekendheid. Ik heb ook les, leer er klassiek zingen. Zingen in het koor heeft de laatste tijd meer prioriteit dan mijn eigen carrière.”