Tussen 1970 en 1980 was ik diskjockey. Ik draaide de plaatjes vooral in mijn eigen stad. De draaitafel was mijn domein en de microfoon mijn minnares. Een echte zaaldeejay was ik. Lulde zomaar tien minuten over een lamp en een volle dansvloer luisterde aandachtig mee. Zou nu niet meer kunnen. Ik werkte in gerenommeerde zaken als Blow Up, Jolly Joker, Ç’est Ca, Privé, Cachet en Take Five. Take five minutes. Neem even pauze. Maar wel doordraaien tot 4 uur in de nacht en op woensdag zelfs tot 5 uur. Het mooiste meisje van de stad zat vaak met haar vriendje aan de bar en toen al wist ik dat zij ooit mijn vriendin zou worden. In de late middag na het ontwaken dronk ik koffie aan de Vismarkt. In een pand waar in een grijs verleden Koos Kerstholt was gevestigd en waar nu een goedlopend Mexicaans restaurant zit. Toentertijd heette het Ç’est si Bon. Jenny speelde toneel en woonde in Amsterdam en als zij in Groningen was ging zij net als ik koffie drinken aan de Vismarkt. Zelf wist ik altijd precies wanneer Jenny in de Schouwburg moest spelen en dat zij dus gewoontegetrouw aan de Vismarkt zou neer strijken. Jenny vond mij toch iets meer dan wel leuk en eerlijkheidshalve moet ik bekennen dat dit wederzijds was. Soms kwam zij na de voorstelling nog even een afzakkertje halen in de disco waar ik draaide en ik weet nog dat ik dan extra mijn best deed. Meestal moest ik werken, maar als ik eens een avondje vrij had en Jenny was in Stad dan legde zij voor mij een kaartje klaar bij de kassa. Na afloop dronken we dan een biertje in de foyer. Ik weet nog goed de eerste keer dat ik Jenny ontmoette. Zij zat alleen boven in het etablissement en ik met wat vrienden beneden. Net wakker zag ik dat zij een heuse bontjas droeg. Dat was in die tijd nog heel gewoon. Waar ik de moed vandaan haalde en waarom weet ik niet meer maar nog geen kwartier later zat ik naast haar. Ik zag wel iets bekends maar kon haar niet echt thuis brengen. Het ijs was onmiddellijk gebroken. Ik vertelde wie ik was en wat ik deed en zij zei dat ze toneel speelde en twee avonden in de Schouwburg moest optreden. Helaas moest ik beide avonden werken maar het werd een machtig mooie middag. De volgende dag zag ik Jenny ook en het was wederom top! Zij was om 11 uur klaar met de voorstelling, ik pas om 4 uur in de nacht met draaien. Laatst zag ik Jenny op tv. Mijn gedachten gingen 40 jaar terug. Naar Take Five in de Poelestraat. Het plaatje van Dave Brubeck en de veel te weinig ingelaste rust. Take five minutes. Neem even pauze. Kijk, dat hadden Jenny en ik nou ook moeten doen. Gemiste kans.