Martijn Drent keert na een seizoen Pelikaan S terug naar grote liefde

WINSCHOTEN – WVV eindigde het afgelopen seizoen op een gedeelde derde plaats in de eerste klasse F. Een fantastische prestatie van de Winschoters die misschien wel kampioen waren geworden als topschutter Martijn Drent erbij was geweest. Maar die voetbalde op dat moment bij het ambitieuze Pelikaan S in Oostwold. De tweedeklasser die als doelstelling promotie had, slaagde daarin niet en is nu uit op revanche. Martijn Drent zal er dan niet meer bij zijn. Hij besloot het al na een jaar voor gezien te houden bij de club van geldschieter Wim Bulten. ,,Het is een beetje vreemd gelopen. Wat er precies gebeurd is hou ik liever voor mezelf”, hult hij zich in nevelen. 

Martijn Drent is een voetballer met een groot WVV hart. Hij doorliep bij de club  alle (hoogste) jeugdelftallen en stond vrijwel altijd in de spits. Martijn scoorde aan de lopende band. ,,Ik heb ook wel eens links- of rechtsbuiten gestaan, maar dat duurde nooit lang. Toen ik D-pupil was heb ik een jaartje bij BV Veendam gespeeld. Vanwege mijn geringe lengte werd ik te licht bevonden en keerde terug in Winschoten. Als tweedejaars A-junior debuteerde ik in de hoofdmacht van WVV. Ik was er regelmatig bij en toen ik senior werd kreeg ik een basisplaats. Ik maak weinig kopgoals, dat is niet mijn specialiteit. Het heeft niet alleen met mijn lengte te maken – ik ben nu 1.77 meter – maar ook de speelwijze van WVV speelt een rol. We deden het altijd zonder vleugelaanvallers waardoor je meestal vanuit het middenveld, vaak met steekpasses, werd aangespeeld. Aan mij de taak om goed de ruimtes in te lopen maar ook om te kijken waar de ruimte ligt. En dan op het juiste moment de pass krijgen en scoren. Op deze wijze worden mijn kwaliteiten het best benut”, vindt Drent die in het seizoen dat WVV van de derde naar de tweede klasse promoveerde maar liefst 37 keer de roos trof. Het seizoen erop werden de Winschoters weer kampioen en opnieuw was Drent messcherp met maar liefst 38 treffers. Deze beide seizoenen noemt hij de hoogtepunten in zijn carriere tot dusver. ,,Doelpunten maken is het mooiste wat er is, ik krijg er nooit genoeg van. Natuurlijk maakt het wel uit hoe je ze maakt. Een kopgoal na een mooie aanval of een omhaal, tja, dat is voor mij super.”

Combinatiespel in de kleine ruimte noemt de zelfkritische WVV-spits een verbeterpunt. ,,Soms wordt er op het middenveld zo snel gespeeld dat ik het niet kan bijbenen. Ik denk dan bij mezelf: zoeken jullie het maar lekker uit, ik maak mijn loopacties wel. Zet mij maar 1-1 voor de keeper.”

In het seizoen 2008-2009 verkaste Martijn Drent toch wel verrassend naar Nieuw-Buinen. ,,Laat ik voorop stellen dat ik van geen enkele stap in mijn carriere spijt heb. Maar achteraf had ik toen toch beter bij WVV kunnen blijven. In de eerste seizoenshelft stond ik in de basis, na de winterstop kwam Daniel Manning in de spits en belandde ik op de bank. Ik heb volgens mij toch nog acht keer gescoord voor Nieuw-Buinen. Je bent op dat moment jong, je krijgt een telefoontje van een club die een klasse hoger speelt en voelt je vereerd. Wat doe je dan? Ook Marcel Smit ging naar Nieuw-Buinen zodat we samen konden rijden. Dat maakte het nog aantrekkelijker. Toch ben ik na een seizoen teruggekeerd naar WVV.”

Na talrijke hoogtepunten in Winschoten werd Drent vorig seizoen opnieuw gebeld, nu door het ambitieuze Pelikaan S. ,,Ik heb er een gesprek gehad met trainer Kurt Elshot. ,,Ik ken hem goed, heb hem hoog zitten. Elshot is een vriendelijke en fatsoenlijke man en een  leuke trainer. De club speelde weliswaar een klasse lager dan WVV, maar de ambities waren groot. Ze wilden kampioen worden van de tweede klasse. Qua niveau was er weinig tot geen verschil met WVV. Er waren allemaal goede voetballers, maar ook de nodige botsingen. Iedereen daar heeft zijn eigen mening over het spelletje. Dat valt voor een trainer niet mee. Ik vond het op een gegeven moment ook niet leuk meer, er stond geen team. Een team moet je maken, kan je niet kopen. Daar ligt ook een taak voor de trainer. Maar het was Kurts eerste club volgens mij. Hij had als starter voor een lastige uitdaging gekozen. Als ik hem was geweest, was ik er (nog) niet aan begonnen. Er was ook geen balans in het elftal. Met tien Ronaldo’s in een team  gaat het echt niet werken. Voor  mij persoonlijk is het ook anders gelopen dan ik had gehoopt. Ik raakte in de voorbereiding al geblesseerd. Mijn enkel was stuk waardoor ik er zeven weken uit lag. Daarna ben ik te vroeg begonnen waarna het tot de winterstop sukkelen bleef. In de tweede seizoenshelft ging het goed, kon ik voluit spelen. Maar het blijft een feit dat we ondermaats hebben gepresteerd. Iedereen, ook de technische staf, moet maar eens in de spiegel kijken.  Pelikaan S is het komend seizoen op revanche uit, maar zonder Martijn Drent. Er moet heel wat gebeuren wil ik WVV nog weer verruilen voor een andere vereniging.”

,,Het is er leuker, mooier, gezelliger”, komt hij superlatieven tekort. ,,En, ze hebben het hier ook prima voor elkaar hoor. De club kleedt de selectie goed en er is inmiddels een mooi kunstgrasveld aangelegd waardoor we altijd kunnen trainen en er ook vaker oefenwedstrijden ingepland kunnen worden. Het afgelopen seizoen heb ik bijna alle wedstrijden van WVV 1 gezien. Voor de winter werd er uitstekend gespeeld, maar de ploeg vergat zichzelf te belonen door niet of te weinig te scoren. In de tweede seizoenshelft lukt dit beter met een prachtige klassering als eindresultaat. Dit jaar moeten we zeker voor een top-3 positie gaan. In de Hoofdklasse voetballen is mijn grote wens. Ik hoop dat het ons een keertje lukt dit niveau te halen. Het is jammer dat Martijn Delger naar Be Quick 1887 is vertrokken. Het is een uitstekende speler. Drie talentvolle A-junioren worden doorgeschoven naar de A-selectie en van Heiligerlee is  een speler gekomen die me tot dusver op de training in positieve zin verbaasd heeft”.

Trainer Jan Kloetstra is voor Martijn Drent nog een grote onbekende. ,,Ik heb hem vorig jaar wel een paar keer gesproken en inmiddels onder hem getraind en een paar wedstrijdjes gespeeld. Hij komt aardig over, is heel sociaal, maar bloedfanatiek. Dat past wel bij WVV. In het verleden hebben we ook vaak resultaat weten te behalen door keihard te werken. Mijn persoonlijke doelstelling is een doelpunt meer maken dan in mijn eerste seizoen met WVV in de eerste klasse. Het betekent dat ik er minimaal zeventien in moet schoppen!”.

Naast WVV heeft Drent een tweede grote voetballiefde: Feyenoord. Als je zijn  pagina op Facebook opent, doemt er een grote foto op met juichende Feyenoorders. ,,Het is de mooiste club van Nederland. Als ik tijd heb, ga ik naar de Kuip. Er gaat een onbeschrijflijk gevoel door je heen als je daar op de tribune zit. Mijn moeder is ook fan, misschien heb ik het daar wel van. Mijn pa is voor Ajax. Hij heeft veel verstand van voetbal, maar minder dan ik, haha!”