GRONINGEN – Het voormalige terrein van de Groninger Suikerfabriek. Tot voor kort een plek met een hoog hek en een dampende schoorsteen. Verboden toegang voor onverlaten. Nu moet het leukste stukje stad worden. Een ontmoetingsplek en broedplaats voor creatievelingen, innovatieve ondernemers, kunstenaars en festivalgangers. “Dit wordt een stukje stad waar vele andere steden jaloers op worden”, zegt Hein Braaksma, één van de drie kompanen van Ploeg id3, het bureau dat door de gemeente is aangewezen om het Suikerunieterrein, ter grootte van zo’n 15 voetbalvelden, te beheren en te ontwikkelen voor de komende 15 jaar.
“Dit wordt een nieuw stukje stad. Ruwer, ruiger, eigentijdser”
Wanneer je vanaf de Energieweg via de lange brug het terrein opwandelt word je onmiddellijk bevangen door de ruige, mysterieuze omgeving. Filmdecor. Rampgebied zou, wanneer je de historie niet kent, ook kunnen. Een plek waar zich Russische taferelen voorgedaan zouden kunnen hebben. Ruig en schoon tegelijk. Schoon door de indrukwekkende architectuur van het karakteristieke pand. Ruig omdat het gebouw zwaar gehavend is. Afgebrokkelde stenen, hier en daar bijgesmeerd met grijs, grauw beton. Via gaten in een muur kun je zo naar de andere kant van het terrein kijken. Juist dat rauwe randje is zo inspirerend. Net als de graffiti dat op de buitenmuren gespoten is. Een absolute droomlocatie van menig fotograaf. Een plek waar je, wanneer je tijd hebt, met gemak uren kunt rondslenteren. Even binnen koekeloeren bij de Wolkenfabriek, het inschuif-restaurant dat gevestigd is in de oude zeeffabriek is een aanrader. Je kunt er een bakkie drinken, lekker dineren, met een groep vrienden en vriendinnen zelf kokkerellen of een feestje vieren. De Wolkenfabriek is één van de succesvolle initiatieven op het terrein. Andere reeds met succes gesettelde organisaties: het Fornuis, Rebel Rebel (Rebels overnachten in een gerecyclede zeecontainer), de Unie Architecten (het bedrijf van Ploeg id3-man Paul van Bussel), EMG en Mobi. Ook is het Suikerunieterrein hét domein van het hippe festival Pardigm (goed voor 20.000 vierkante meter), Eurosonic en –voor het eerst dit jaar- van Kadepop. En binnenkort ook van Keypro, het bedrijf dat compleet ingerichte woningen verhuurt. Als het aan de mannen van Ploegid3 ligt, komen daar snel nog veel meer initiatieven bij. Ploeg id3 gaat het terrein niet alleen beheren, maar ook ontwikkelen tot een magneet en kraamkamer voor nieuwe bedrijvigheid. Hier wordt gewerkt aan duurzame producten en innovatieve diensten. Hein Braaksma van ploeg id3: “Het hele terrein wordt een laboratorium voor de stad. Op de Suikerunie ontstaan nieuwe manieren van samenwerken, samenleven en samen dromen verwezenlijken.”
Ploeg id3 wordt gevormd door Dick Janssen, Hein Braaksma en Paul van Bussel. Allen hebben ze –ieder op z’n eigen gebied- brede ervaring met gebiedsontwikkeling, culturele projecten, zorgprogramma’s, architectuur en stedenbouw. “Paul is de tekenaar, Hein de schrijver en ik de rekenaar”, grapt Dick Janssen, ook eigenaar van vastgoedbeheerbedrijf Rizoem. “Als je echt iets nieuws wilt, moet je op heel veel terreinen vernieuwen: anders bouwen, anders financieren, anders werken. Dat gaan we op de Suikerunie in de praktijk brengen.” Een nog niet zo eenvoudige job. Er moet infrastructuur aangelegd worden, want zonder water, stroom en riolering geen bedrijf. Daar wordt nu aan gewerkt. En het tijdelijke karakter is een dingetje (er mag voor een periode van maximaal 15 jaar iets ondernomen worden, red.). Natuurlijk, het dwingt tot creativiteit, maar daardoor kan niet alles. “Een stenen gebouw wordt lastig, dat verdien je in 15 jaar niet terug.” Ploeg id3 denkt anders. Niet: kun je een mooi verhaal verzinnen bij een businesscase. Wel: je hebt een droom en daar bedenk je een businesscase bij. “We willen verschillende nederzettingen op het terrein creëren. Ieder met een eigen identiteit. Clusters van muziek, voedsel, kleinschalige maakindustrie, een centrum voor kennis en onderzoek, evenementen en energie. Dit (we zitten in het hoofdgebouw waar ook De Unie Architecten gesetteld is) moet een verzamelgebouw, de head quarters, worden met als gemeenteschappelijke deler: tijdelijkheid”, legt Dick uit. “Maar het scheelt: mensen die hier naar toe komen willen iets. De combinatie van creativiteit en ondernemerschap landt hier goed.” Ploegid3 benadert het concept als het aloude Monopolyspel: wat wil je zelf graag bouwen en wat lever je terug aan het grote geheel. En dat laatste kan op allerlei manieren: inhoudelijk, ruimtelijke kwaliteit leveren aan de omgeving, in de vorm van diensten óf financieel. Hein is ervan overtuigd: “Dit wordt een nieuw stukje stad. Ruwer, ruiger, eigentijdser. De toekomst van de stad ontstaat hier.’ En tegelijkertijd: “en onlosmakelijk verbonden aan toekomst is ook dat het nooit gereed is. Dit is wat Groningen nodig heeft. Dit wordt een stukje stad waar vele andere steden jaloers op worden.”