Eenzame Danny Hoesen onterecht geslachtofferd in de rust
GRONINGEN – FC Groningen heeft misschien wel de beste selectie in jaren, in ieder geval een van de meest uitgebalanceerde. Met een prima spits, verschillende middenvelders waarmee je kunt variëren in spelconcept en buitenspelers op de brommer zou je veel meer van FC Groningen mogen verwachten dan dat de ploeg tegen Aberdeen liet zien. Het was matig, heel matig. De angst van trainer Erwin van de Looi om met een valse rechtsbuiten te starten die snel inzakte naar het middenveld werd afgestraft. Niet eens omdat Aberdeen zo goed was, juist omdat de FC voor rust weinig klaarspeelde.
Twee momenten van Kappelhof (kopbal van de lijn gehaald) en Kostic (alleen voor de keeper) verbloemden het matige spel. Na deze prima beginfase zakte FC Groningen namelijk erg ver terug. En dan krijgt zelfs een matige ploeg als Aberdeen de mogelijkheid om zich te laten zien. Goed was het allemaal niet wat de Schotten deden, maar effectief was het wel. Eerst kwam FC Groningen nog goed weg nadat de zeer matige Botteghin veel te zacht terugspeelde op de weifelende doelman Sergio Padt, even later was de Braziliaan wel aan de beurt. Jonny Hayes zette de actie in, Botteghin stak in het strafschopgebied zijn been uit en de handige Hayes maakte gretig gebruik van het uitgestoken been. Een scheidsrechter kan ‘m geven en de Poolse arbiter Daniel Stefanski deed dat dan ook. Adam Rooney benutte de penalty feilloos. Nadat Niall McGinn even later de tweede maakte voor Aberdeen, leek het duel beslist. Maikel Kieftenbeld deed vanuit het niets nog wat terug voor rust, voor coach Van de Looi op een goed moment. De trainer uit Roden ging in de tweede helft opeens wél uit van eigen kracht en gooide er met Antonia en Michael de Leeuw twee verse aanvallende krachten bij. Dat zorgde ervoor dat de Trots van het Noorden niet veel beter ging voetballen, maar wel veel dreigender werd. De Leeuw miste een gigantische kans na ruim een uur spelen en had twintig minuten voor tijd net de pech dat hij een leep balletje van achteruit niet goed kon verlengen. Daarna was het beste er wel van af. Aberdeen bleek te sterk en eigenlijk moet de technische staf zich achter de oren krabben.
Keuzes
Want met de komst van Danny Hoesen, Jarchinio Antonia en Martijn van der Laan is er wat betreft de directe versterkingen gehoor gegeven aan de wensen van Van de Looi en assistent-trainer Dick Lukkien. Hoesen is in potentie een kanjer voorin, iemand die verder in zijn ontwikkeling is dan Zivkovic en bij Ajax zeker niet door het ijs is gezakt. En dat is zeer knap, wanneer je bedenkt dat Hoesen in één keer de stap van de Jupiler League naar de Nederlandse top maakte. De Limburger is in die anderhalf jaar fysiek gegroeid, nog altijd snel op de eerste meters en Frank de Boer en Dennis Bergkamp hebben een aanspeelpunt van hem gemaakt. In zijn jaren bij Fortuna Sittard liet Hoesen juist zien dat aspect nog niet te beheersen, want de nog altijd pas 24-jarige Hoesen speelde altijd met zijn gezicht naar het doel. Tegen Aberdeen kwam hij amper in het stuk voor, maar of dat nou zozeer aan hem lag is de vraag. Met Nick van der Velden koos Van de Looi voor een behoudende keuze op de rechtsbuitenpositie, iemand die zijn man niet passeert en ook geen ‘Ronald de Boer-voorzet’ heeft, een voorzet die om de linksback wordt gekruld en altijd voor gevaar zorgt. Tel daarbij op dat rechtsback Hans Hateboer in zijn eerste volledige jaar nog altijd moet knokken om op de been te blijven en dan weet je dat er van rechts amper gevaar komt. De 20-jarige Hateboer heeft nog niet de inhoud om continu over Van der Velden heen te denderen en een prima voorzet af te leveren. Daarnaast was het met de twee controleurs Lindgren en Kieftenbeld ook veel te behoudend en moest enkel Chery voor de creatieve noot zorgen. Daarnaast was Kostic ook nog eens veel te veel met zichzelf bezig, dus Danny Hoesen stond volledig op een eiland. Invaller Michael de Leeuw creëerde wel meer gevaar, maar kon ook een beroep doen op twee rasechte vleugelspitsen, terwijl er op het middenveld meer naar voren werd gespeeld. Hoesen zal het ongetwijfeld met lede ogen hebben aangezien. De behoudende tactiek van FC Groningen werd afgestraft en dat is doodzonde. Tegen dit Aberdeen had de aanval juist beloond kunnen worden. Nu was het vooral in de eerste helft te angstig, te matig en teveel ontzag voor de tegenstander.
Martijn Folkers