VEENDAM – Het amateurvoetbal heeft het vandaag de dag niet gemakkelijk in Oost Groningen. Daar waar plaatsen als Hoogezand, Oude Pekela (Noordster) en Winschoten (WVV) nog in staat zijn om minimaal een tweedeklasser op de been te brengen, is het dieper in de Veenkoloniën en met name in de Kanaalstreek niet bijster goed gesteld. Derdeklassers, vierdeklassers en met uitzondering van SC Stadskanaal weinig clubs die werken aan hun perspectief. Wie werkt er aan een toekomstvisie zonder direct met zakken geld te strooien. Oftewel, wie neemt het amateurvoetbal bij de hand?
De vooruitzichten zijn inderdaad niet bijster goed gesteld. Krimp, minder jeugd en vooral minder oudere jeugd zijn de vaste verhalen die voetbalbestuurders in hun voorbeschouwing op het nieuwe seizoen laten klinken. Met andere woorden, het wordt steeds lastiger besturen. Een nieuwe generatie bestuurders is ook al niet zo snel gevonden. Doodzonde, want de voetbalwereld in Oost Groningen kan wel wat nieuwe impulsen gebruiken. Bij WVV zijn de perspectieven met een prima spelersgroep inderdaad gunstig te noemen, feit is wel dat diverse teruggekeerde amateurvoetballers de club bij de hand namen en naar een hoger niveau brachten. Nog niet zo lang geleden zag de wereld er aan de Stikkerlaan er heel anders uit. Wie herinnert zich nog het desastreuze seizoen 2008/2009, toen WVV met zeven punten, 12 doelpunten voor en maar liefst 140 tegentreffers degradeerde naar de derde klasse? Er is inderdaad het een en ander rechtgezet, maar twee seizoenen geleden ontbeerden de Winschoters ook elftal bij de A-junioren. Toch zorgwekkend voor een plaats van 18.000 inwoners.
In Stadskanaal zijn de perspectieven bij de jeugd wat dat betreft een stuk gunstiger. De trainers Jordie Nijgh, voormalig jeugdtrainer Patrick Roukema en Robert Oosting hebben bij de jeugd een prima basis gelegd en de selectieteams spelen louter op een goed niveau. Alleen de prestaties bij het eerste houden niet over. Nadat de ploeg lang aanhikte tegen promotie naar de tweede klasse, ging het afgelopen seizoen helemaal mis. Het aloude liedje. Voetbaltechnisch prima, aan balvaardigheden geen gebrek, maar wanneer het moest gaf de ploeg te weinig thuis. Gevolg: in de vierde klasse is SC Stadskanaal dé absolute titelkandidaat. Met minder dan dat nemen de Knoalsters geen genoegen. Buurman SJS mag zich weliswaar op de borst kloppen als een van de grootste clubs van de regio, feit is wel dat een gebrek aan ambitie de club amper vooruit heeft geholpen. De jeugd is overduidelijk van een minder kaliber dan de zondagvereniging in de plaats en ook de eerste selectie heeft weinig stappen kunnen maken. Met diverse aanwinsten hoopt de ploeg dit jaar het beter te gaan doen. Die kans is ook groot, de laatste jaren was het wel erg kleurloos aan de Julianastraat.
De grootste kansen op verbetering zijn echter mogelijk aan de Langeleegte. Amateurclub Veendam 1894 heeft zich de laatste jaren op verschillende gebieden de kaas van het brood laten eten door buurman Wildervank. De organisatie is beter, het jeugdbeleid is stukken beter, om over de accommodatie maar te zwijgen. Wanneer er niets verandert heeft Veendam de historie en Wildervank de toekomst. Eigenlijk is dat doodzonde. Want alle faciliteiten om een topamateurclub in de Parkstad neer te zetten zijn aanwezig. Goalgetter Jeroen Buurke van eersteklasser Nieuw Buinen woont in Veendam, cultheld Angelo Cijntje  is de laatste bewoner van de Langeleegte en met mannen als Dick Lukkien en Jan Korte is er voldoende voetbaltechnische kennis voor handen. Daarnaast staat het stadion er nog steeds, wat nog altijd benut kan worden wanneer de amateurclub de weg omhoog vindt in de vaart der volkeren. Voorzitter Peter Feiken vindt de derde of tweede klasse echter al prima. Een gemiste kans. Met Jip Janssen haalde de club een voormalig jeugdtrainer van Roda JC binnen. Het zou zo mooi zijn. Er zijn nog altijd mensen met een geelzwart hart die zich willen inzetten voor topamateurvoetbal in de regio. Ze mogen zich melden, want Veendam 1894 is derde klasse onwaardig. Minimaal eerste klasse moet het doel zijn, niet meer en niet minder.
Martijn Folkers