Een vriendin van mij runt een modellenbureau in Stad en alweer jaren geleden vroeg ze tijdens een etentje of ze mij mocht inschrijven omdat zij nogal wat vraag had naar enigszins oudere mannen. Op het eind van de avond zei ik dat het goed was en vanaf die tijd kreeg ik regelmatig aanbiedingen om ergens in te figureren. Zo herinner ik mij nog een automonteur in een reclamefilmpje van de ANWB, een broodbezorger voor een groot bakkersconcern en een fietsende bezorger in een felgeel kostuum voor een landelijk koeriersbedrijf. Steeds ging het niet door, omdat de vergoeding zo extreem laag was dat ik er echt geen ja op kon zeggen. De mooiste aanbieding die ik ooit kreeg  was een filmrol zonder tekst. Normaliter is dit niks voor mij, tekst is immers mijn ding, maar de vader spelen van Carice van Houten zonder tekst is toch voorwaar geen kattenpis. En dacht ik in al mijn glorie, dit zal toch ook wel redelijk betalen. Niet dus. Tachtig euro, exclusief reiskosten retour Amsterdam. Maar wel de eer om voor heel even de vader van de beroemde hoofdrolspeelster te zijn. Desondanks heb ik het niet gedaan en eigenlijk heb ik hier nog steeds vrede mee.  Carice doet het toch ook niet voor niks. Wat was eigenlijk mijn rol geweest wanneer ik toch was gegaan? Tijdens een opname van De Wereld Draait Door moest ik tussen het publiek gaan zitten en terwijl Carice door Matthijs van Nieuwkerk werd geïnterviewd over de Gelukkige Huisvrouw zou er zo nu en dan een shot van mij worden gemaakt. Maar of deze ook in de film zou worden gemonteerd, daar kon geen bevestigend antwoord op worden gegeven. Voor hetzelfde geld, 80 euro dus zonder reiskosten, werd er niets van gebruikt en zou ik er helemaal voor Piet Snot hebben gezeten. Ik had dus geen keus vond ik. Nooit spijt van gehad, want een vader op de tribune bij DWDD kwam in de film niet voor. Toch was ik in de ogen van de cast haar ideale vader geweest. Of ik nu wel of niet in de film zou zitten deed niet ter zake. Ik was geknipt voor die rol. Mijn geld dus dubbel en dwars waard. Pas op hè met die bureaus! Trouwens, over geld gesproken. Recent dronk ik koffie met Jacques d?Ancona op een terras in het centrum en wij spraken over de vergoedingen die betaald worden in het zogeheten circuit der presentatoren. Nou beste lezer, ik kan u wel vertellen dat er een enorm verschil is tussen de vergoeding voor een Bekende Groninger of een Bekende Nederlander, beter bekend als de BG-er en de BN-er. De laatste ontvangt voor zijn vakbekwaamheid wel een keer of vier meer dan die uit Grunn. Alleen daarom al had ik lang geleden de stap naar Amsterdam moeten maken. Maar of ik hier nu spijt van heb? Geen moment. Echt waar!!