WEDDE – Vermoedelijk is het Westerwoldse dorpje Wedde een van Neerlands kleinste plaatsjes met een eigen gemeentehuis. De gemeente Bellingwedde is dan ook de kleinste gemeente van Groningen met bijna 9000 inwoners. De politiek was tot voor kort echter een broeinest van ordinaire scheldpartijen, fulminerende wethouders die opstapten en een burgemeester die de orde ook niet kon handhaven. Vanaf 19 maart is alles anders. De rust is redelijk teruggekeerd in Bellingwedde, een verademing voor de burgers.
Het contrast kan niet groter. Vorig jaar werd er nog ruim zeven (!) uur vergaderd over de aanbesteding van de huishoudelijke zorg, om half vier ’s nachts sloot voorzitter Wim ’t Mannetje de vergadering. Wethouder Marja Bos stapte op, de toenmalige burgemeester Erik Triemstra had verschillende schorsingen nodig om een goed antwoord te kunnen formuleren en kreeg het Spaans benauwd na forse kritiek van GroenLinks-raadslid Nico Falke. Na 19 maart kreeg deze tumultueuze periode nog een kort vervolg toen SP als grootste partij aan de kant werd gezet door de huidige coalitie. Wanneer CDA-fractievoorzitter Flip Klatter terugdenkt aan die vergadering op 30 augustus 2013 kan hij een cynische lach niet onderdrukken. De CDA’er is helder, dit nóóit weer in het gemeentehuis van Bellingwedde. Vandaag de dag lijkt de rust inderdaad wat te zijn teruggekeerd in het gebied op de grens van zand en klei. De PvdA-wethouder Bart Huizing is een verademing als bestuurder, met Wim ’t Mannetje zit er een ervaren VVD’er in het vak en met politiek zwaargewicht Janneke Snijder heeft Bellingwedde weer een burgemeester die zorgt voor rust in de tent. Het getuigt van karakter dat ze de klus van waarnemer op zich nam in de kleinste gemeente en zich na haar jarenlange inzet in de Tweede Kamer niet te groot voelde voor deze klus. Tel daarbij op dat Plaatselijk Belang Bellingwedde met de nieuwe fractievoorzitter Ester van Nieukerken ook een andere toon aanslaat en de relatieve rust is verklaard. “De partijen gunnen elkaar weer wat”, concludeert een vrouw van middelbare leeftijd op de publieke tribune. “Voorheen was het altijd elkaars vliegen afvangen, nu zitten ze er toch wat anders in.”
Dossiertijger
De enige dissonant in de raad is voormalig wethouder Marja Bos (GroenLinks). Als een tijger stort ze zich verbeten op ieder dossier dat behandeld wordt in de raad. Aan de ene kant is dat prima, ze kijkt met een kritische blik naar de besluiten die het college neemt en voor de raad als controleorgaan is daar niets mis mee. Het gevaar is wel dat Bos doorslaat. Eventuele rancune of niet,  Bos komt zo wel op een eiland te staan in de Bellingwedder raadszaal. Dat bleek ook vorige week donderdag, toen diverse raadsvoorstellen over bestemmingsplannen en het project Hoefijzer 2 door zowel de collegepartijen als de oppositie werden aangenomen. Niet unaniem, want Bos stemde dan als enige tegen. Raadslid Jan Westerbeek (VVD) schudde regelmatig met het hoofd wanneer Bos aan het woord kwam. Een tekenend beeld, want door op werkelijk ieder agendapunt een interventie te plegen lijkt Bos zich voorlopig buitenspel te hebben gezet. Wanneer GroenLinks in de toekomst een voorstel indient staan de overige partijen vermoedelijk niet te springen om dit voorstel te steunen. Soms moet je als politicus ook tactisch opereren en een agendapunt aan je voorbij laten gaan. Wat dat betreft kan Bos een voorbeeld nemen aan SP-fractievoorzitter Mary Neef. Niet dat Neef nou direct uitblinkt in kwaliteit, maar ze heeft de rancune ten opzichte van de Partij van de Arbeid redelijk laten varen.  De SP toonde zich kritisch, maar constructief. Wanneer Bos haar ietwat rancuneuze toon meer laat varen, kan ze haar waarde in de Bellingwedder raad zeker vergroten. Want dat ze dossierkennis heeft is wel duidelijk.