MUNTENDAM – Soms een vaatje buskruit, maar ook benaderbaar, nuchter en een gezonde portie bravoure. Joop Gall is een prima trainer voor iedere club in de Jupiler League en het is dan ook onbegrijpelijk dat FC Emmen nog vóór de Kerstdagen in een persoonlijk gesprek hem de deur wees. Want de Muntendammer staat vijfde met Emmen, heeft kans om de ploeg voor het eerst sinds Hennie Spijkerman (!) op de bok zat naar nacompetitie te leiden en laat de ploeg bovenal leuk voetballen. Wanneer je een vertrek van een trainer zo vroeg aankondigt, snap je er voetbaltechnisch weinig van.

Niet voor niets dat het sportieve gedeelte bij Emmen al jarenlang een ramp is. De club heeft volgens velen een groot potentieel, maar het komt er de laatste jaren niet echt uit. Kijk, Joop Gall is geen tactische grootmeester zoals types als Spijkerman en Dwight Lodeweges dat wel zijn. Gall heeft ontegenzeggelijk andere kwaliteiten. Het motiveren van de spelersgroep, het prikkelen van lastige karakters en het oppikken van spelers met ‘krasjes’ zijn de eigenschappen waar Gall het van moet hebben. De Muntendammer pikte ooit Michael de Leeuw op uit het beloftenteam van Willem II, waarbij de overige aanwezige scouts zaten te slapen. Anco Jansen kreeg zijn allerlaatste kans aan De Langeleegte en ook Ruben Schaken leerde hij het vak profvoetballer. Daar tegenover staan een aantal mislukkingen, zoals het niet van de grond krijgen van de carrière van Emmerik de Vriese, wat toch een bij vlagen geweldige voetballer is. Ook kreeg Gall de nukkige Wout Weghorst niet aan de praat, terwijl deze nu bij Heracles Almelo laat zien een prima spits te zijn.

Maar wat de oud-speler van Groningen, Heerenveen en Veendam als trainer bij Emmen laat zien is knap. Bijzonder knap zelfs. Toegegeven, de aanloop was wat lang met twee kleurloze seizoenen, maar daarvoor lieten Gerry Hamstra, Harry Sinkgraven, Paul Krabbe en René Hake ook niets zien. Het aantrekken van Antoine van der Linden – nota bene op voorspraak van Gall – was een fout en ook talenten als Norair Mamedov en Anwar Almubaraki kwamen niet uit de verf in die jaren onder de bevlogen oefenmeester. Dit seizoen is alles anders. Er staat een ploeg van formaat. Doelman Marko Meerits is weliswaar geen topper, maar verbetert zich langzaam. De achterhoede met Luis Pedro en Tim Siekman staat centraal goed, Sander Rozema ruimt het puin op, Boy Deul zorgt voor de geweldige creatieve impulsen en het aantrekken van topscorer Cas Peters is een schot in de roos gebleken. Tel daar de balvaste spits Roland Bergkamp bij op en het succes is verklaard.

Waarom dan juist nu het vertrek van Gall aankondigen? Het is prima dat je als directeur (Wim Beekman, red) niet overweg kunt met je trainer, maar het clubbelang prevaleert dan toch? Dat prediken de clubbestuurders toch maar al te graag? Waarom nu dan niet? Mocht FC Emmen de nacompetitie mislopen mag Gall zich dat aanrekenen, maar de vingers zullen dan juist het meeste wijzen naar Beekman. En terecht. Want wanneer je als trainer niet oppast verdwijnt het goede gevoel uit de selectie. Wisselspelers zijn net wat minder loyaal, want de trainer gaat toch weg. Tussenevaluaties met spelers als staf leggen minder gewicht in de schaal, want Gall staat toch niet meer voor de groep. Zo denken spelers, zo praten spelers onderling met elkaar. Mocht dat in de selectie van Emmen sluipen, dan is dat op het conto van Beekman te schrijven. Het is voor hem te hopen dat dit niet gebeurt, want de kalende oefenmeester was juist zo goed bezig aan de Meerdijk. Zo goed, dat Gall een betere behandeling heeft verdiend.

Martijn Folkers