Ben sinds lange tijd weer eens naar de Stadsschouwburg geweest. Samen met Greetje, die er werkelijk schitterend uitzag. Zelf droeg ik ook een niet te versmaden creatie van Androesja en heuse Jeffery-West schoenen van RTV Noord. Dus maar goed dat de dame aan mijn zijde hier niet bij afstak. Collega Jacques d’Ancona speelde mee in de voorstelling, dus was de keuze om te gaan niet moeilijk. Jacques had de rol van verteller/presentator en hij deed dit met verve. De voorstelling heet Later is Nu! en is gebaseerd op liedjes uit de jaren 50 en 60. Veel leeftijdgenoten bevolkten derhalve de nog steeds met afstand mooiste schouwburg van ons land. Wie er zo al naast D’Ancona aan mee deden? Nou, Joke Bruijs, de vrouw die 16 jaar lang Nel Kooijman speelde in de tv serie ‘Toen was geluk heel gewoon’, maar ooit als 16-jarige als zangeres haar debuut op de planken maakte; Jacques Herb, de man die tot aan de dag van vandaag achtervolgd wordt door ene Manuela en het nodig vond om ons er op deze zondagmiddag, het was een ouderwetse matinee, nogmaals aan te herinneren; Charly Luske, bekend van het programma The Voice of Holland en als meer dan slimme man in ‘De slimste mens’, en last but not least Erica Young, in een grijs verleden nog gejureerd door Jacques d’Ancona in de Soundmixshow van Henny Huisman. Het prima orkest van Jasper Westerhof zorgde voor de begeleiding. Zelf vond ik Erica Young erg goed. Jammer dat zij wat te weinig in de schijnwerpers stond. Maar wat ze deed met haar gouden strot was van grote klasse. Het publiek waardeerde dit met menig open doekje. Tim Meeuws heeft het spektakel geregisseerd en de productie is in handen van Peter Groot Kormelink, die we nog kennen uit de tijd dat hij samen met Herman Grimme de Jazzpolitie vormde. Liefdesliedjes. Jammer was dat Groot Kormelink precies voor Greetje zat die hierdoor steeds om hem heen moest kijken. Volgens mij vond hij alles mooi, want stil zitten was er niet bij. Tikkeltje irritant. Toen het lied ‘Peter is mijn ideaal’ werd gezongen dacht hij werkelijk dat dit speciaal voor hem was. Joke Bruijs die, zoals al geschreven, als zangeres is begonnen en dus niet zoals velen denken als actrice, zong ondermeer het wereldberoemde lied ‘Je ne regrette rien’ van Edith Piaf. Heel gewaagd en met veel moed uitgevoerd, maar dan vond ik haar vertolking van ‘De kat van ome Willem’ toch net iets sterker. Trouwens, Joke kan prachtig jazz zingen, maar helaas kwam dit niet voor in het gekozen repertoire. Al met al was het een geslaagde middag, helemaal omdat ik uiterst tevreden was over collega Jacques en omdat ik mijn auto vlak bij de Schouwburg kwijt kon. Vond Greetje ook gezien de hoogte van haar hakken. Later is Nu! is een voorstelling die u moet gaan zien. En let dan vooral op de stem van Erica!!