Piet van Dijken op bezoek bij Henk Nienhuis

VEENDAM – ‘Moi mien jong. Mooi dat je er bent. Alweer veel te lang geleden.’  Met een slagroomtaart in de hand sta ik in Veendam voor de deur bij Henk Nienhuis, voor mij en vele anderen toch de enige echte Mister Veendam. Met koffie en gebak en gezeten tegenover een goed uitziende Nienhuis, inmiddels 73 jaar en nog altijd vol van voetballen, neem ik het leven door.
Henk is zaakwaarnemer en vooral ook de ontdekker van Bas Dost, die recent voor zijn club VFL Wolfsburg nog twee goals maakte in de met 3-0 gewonnen wedstrijd tegen het Bayern München van Arjen Robben en een paar weken later in en tegen Bayer Leverkusen maar liefst vier keer het net wist te vinden. Na de winterstop heeft hij al elf keer gescoord. Mooi voor Dost, mooi voor Nienhuis. Hij spotte de lange Drent op sportpark Corpus den Hoorn in Stad tijdens een wedstrijd tussen de A1 elftallen van Emmen en FC Groningen. Eigenlijk kwam Nienhuis voor Lennon Ebeltjes, de keeper van Emmen, maar toen hij Bas Dost in de spits zag spelen wist hij ogenblikkelijk dat deze het betaalde voetbal zou kunnen halen. En dat heeft Henk Nienhuis goed gezien. Prostaatkanker hield de geboren Nieuw Buiner lange tijd uit de roulatie. Henk Nienhuis ging door een diep dal, er werd gevreesd voor zijn leven. Hijzelf en de familie moesten rekening houden met het ergste. Maar Nienhuis wist het tij te keren en overwon de kanker. Hij maakt weer lange wandelingen met zijn golden retriever Nilson. De hond is alweer de zevende golden retriever van Henk. Volgens Nienhuis is Nilson de enige die écht naar hem luistert. Zijn voorgaande zes honden liggen keurig begraven in de tuin. Hij is er elke keer weer een week kapot van.
De laatste jaren is Henk Nienhuis totaal wars van publiciteit. Wanneer kranten hem bellen om zijn mening, geeft hij dan ook niet thuis. Nienhuis heeft jarenlang zijn opinie over van alles en nog wat geventileerd, voor hem hoeft dit niet meer. Neem voor mij maar een ander! Vele keren heb ik Henk Nienhuis geïnterviewd. Als trainer en directeur van BV Veendam en als assistent-coach en directeur van FC Groningen stond hij meerdere malen voor de camera. En natuurlijk maakten we samen de wandeling door de Herestraat. Toevalligerwijs hadden we ook een bijzondere band met Milko Djurovski. Ik heb nog steeds de foto waar Henk op staat tijdens diens huwelijk in het Groninger stadhuis. Milko in een véél te groot pak met een lachende Henk Nienhuis op de achtergrond. Het voetbal volgt hij nog steeds. Natuurlijk vanwege Bas Dost de Bundesliga en ook de verrichtingen van FC Groningen worden met argusogen bekeken. De reddingspogingen en de uiteindelijke teloorgang van zijn BV Veendam, waar Nienhuis als trainer in de tachtiger jaren twee keer mee promoveerde naar de eredivisie, is vanwege de ziekte voor een groot gedeelte aan hem voorbij gegaan. Toentertijd vocht Henk Nienhuis voor zijn leven. Hij won de strijd tegen de dood. Daarentegen verdween BV Veendam uit het betaalde voetbal. Herinneringen uit zijn rijke carrière zijn er te over.
Wie herinnert zich niet zijn vreugdedansje in de middencirkel van het Oosterpark na de met 1-3 gewonnen wedstrijd FC Groningen- BV Veendam? Woedende FC supporters wachtten hem op voor de poort en Nienhuis kon het stadion niet eerder verlaten voordat de rust enigszins was teruggekeerd.  In de meest zwarte periode leefde Nienhuis dan ook met de gedachte dat mocht het slecht aflopen hij toch een prachtig leven heeft gehad. En zo is het maar net. Ik zie Henk Nienhuis nog op de bank zitten bij BV Veendam met een hartslagmeter om. In zijn periode als trainer kon hij langs de lijn als een gek te keer gaan en de hartslagmeter controleerde dan op die momenten zijn soms tot het kookpunt oplopende hartslag. Het was de trainer Henk Nienhuis op zijn best. Een paar maanden per jaar gaat hij met zijn vrouw naar hun geliefde Spanje. In Rosas heeft de familie al bijna 35 jaar een huis. De dagen van nu hebben een vast ritme. Naast de uitstapjes met de hond is het na het middageten twee uur rusten. Dat heeft hij nodig. Vervelen doet Henk Nienhuis zich nooit. Naast het voetbal zijn er nog zoveel mooie dingen te doen. Tuinieren vindt hij leuk, maar het allermooiste vindt Nienhuis het kijken naar de verrichtingen van zijn negenjarige kleinzoon Julian, die voetbalt bij de aloude vereniging Velocitas in het Groningse Stadspark. Kort geleden werden de boys van Velo kampioen en opa Henk trakteerde alle spelers op een heuse wedstrijdbal. Vol trots toont hij mij een achtergebleven exemplaar. Bij het afscheid laat Henk me weten dat hij het leuk zou vinden wanneer wij elkaar een keer per jaar blijven zien. Volgens Mister Veendam is dat precies voldoende om de goede band tussen ons te laten bestaan. Maar, zo zegt hij, als er wat is kun je me altijd bellen. Een geruststellende gedachte, Henk.
Piet van Dijken.