STREEK – Recent overleed de wielrenner Antoine Demoitié na een aanrijding met een motorrijder tijdens de wielerwedstrijd Gent-Wevelgem. De wielerwereld reageerde geschokt.

Is de discussie over de veiligheid in het peloton weer volop losgebarsten? Heeft er iemand steken laten vallen? Zijn er te veel motoren tijdens wedstrijden op het parcours? Bauke Mollema is erg geschrokken. Overal gebeuren ongelukken. Dat is een feit. De vraag is alleen of dit voorkomen had kunnen worden. En in de toekomst voorkomen kan worden. Mollema weet daarop het antwoord niet, maar vindt wel dat er maatregelen moeten komen. “Die hadden er al veel eerder moeten zijn. Het is triest dat er eerst een dode moet vallen voor de discussie weer losbarst en er echt iets gedaan kan worden. Over dit onderwerp heb ik vorig jaar al eens een blog geschreven. De eerste dagen krijg je dan veel reacties, daarna gaat iedereen weer over tot de orde van de dag en verandert er niets.” Dat er risico’s aan het wielrennen zitten erkent de renner van het Trek Factory Racing team volmondig, maar hij vindt ook dat maatregelen niet uit kunnen blijven om de veiligheid te vergroten: “Er zijn de laatste jaren steeds meer valpartijen en de snelheden liggen hoger. Het is er onveiliger op geworden, en er is weinig gebeurd om dat tegen te gaan. Het peloton is naar mijn mening te groot, renners nemen teveel risico’s en ook organisatoren laten steken vallen. Afgelopen jaren zijn er steeds meer incidenten met motoren of auto’s in de koers en dat is een slechte ontwikkeling. Ik pleit echt voor minder motoren tijdens wedstrijden en voor duidelijke regels.”

De oud-Zuidhorner bereidt zich inmiddels voor op de Ronde van Baskenland. Hij is net weer hersteld van een flinke griep en raast weer met hoge snelheden door de bergen. Veel invloed op zijn gemoedstoestand heeft het ongeluk niet. “Ik weet van de risico’s en ook hoe kwetsbaar ik ben op de fiets. Maar ik kan dat ook loslaten. Met angst rijden helpt ook niet. En echt zorgen over een botsing met een motor heb ik me nooit gemaakt, hoewel het wel bijna een keertje is gebeurd. Natuurlijk gaat dat vreselijke ongeluk nog wel eens door me heen wanneer ik op de fiets zit, maar uiteindelijk kan ik het ook weer van me afzetten.”

Ook in huize Mollema was het ongeluk onderwerp van gesprek. Logisch, want ook vriendin Jane ziet haar man ’s avonds graag weer heelhuids terug. Maakt zij zich wel eens zorgen? “Ze weet natuurlijk ook van de risico’s. Dat is ze gewend. Over dit ongeluk hebben we niet eens heel veel gesproken. Anders was dit een paar jaren geleden toen Wouter Weylandt is overleden na een valpartij in een afdaling. Daar hebben we het uitgebreid over gehad, ook omdat we hem beter kenden. Valpartijen horen nu eenmaal bij onze sport maar gelukkig is de kans op overlijden of blijvend letsel heel klein. Ze weet van me dat ik geen risico’s neem als dat niet nodig is, en ik train ook altijd met een helm. Als ik in training andere wielrenners tegen kom die geen helm op hebben kan ik me daar echt kwaad om maken. Hoe stom kun je zijn?”