STADSKANAAL – Kom op het voetbalveld van Sportclub Stadskanaal en het moet al gek zijn wil je er Jordi Nijgh niet tegenkomen. De 34-jarige assistent-accountant heeft een super blauwwit hart en maakt zich sinds jaar en dag op allerlei manieren verdienstelijk voor de nu nog derdeklasser. Toch zal daar over niet al te lange tijd verandering in komen. Nijgh is onlangs aangesteld als hoofdtrainer van VV Gieterveen en dit betekent dat hij sportpark Het Pagedal minder frequent zal bezoeken. ,,Na afloop van de wedstrijden van SC Stadskanaal kijk ik als echte fan nu als eerste hoe Feyenoord het gemaakt heeft. Straks, als ik bij Gieterveen werkzaam ben, zal ik meteen de uitslag van SC Stadskanaal checken, daarna die van Feyenoord.”

Nijgh is momenteel hoofd JCT, coördinator A-, B- en-junioren en D-pupillen, trainer van C1 en aanjager van de naar zijn vader genoemde Boy Nijgh voetbalschool. ,,Voor de voetbalschool zijn er tien trainingen voor de winterstop en tien erna op de zondagochtend. Omdat ik ook nog trainer van SC Stadskanaal 2 ben, kan ik er niet altijd bij zijn. Wel maak ik de trainingsschema’s. Als ik straks bij Gieterveen werk blijf ik de jeugd bij Stadskanaal wel coordineren, maar het trainen en begeleiden van het tweede laat ik vallen. Ik kan dan wel alle zondagochtenden bij de voetbalschool aanwezig zijn”, vertelt de gedreven Nijgh, die door een ernstige kruisband blessure zijn actieve carriere al op 21 jarige leeftijd in rook zag opgaan. ,,Daardoor ben ik zo vroeg het trainersvak ingerold. Eerst aan de hand van Lesmond Prinsen. Hij was destijds trainer van B1 en ik werd elftalleider. Daarna ben ik zelfstandig trainer van A1 geworden en ging het balletje rollen. Momenteel sta ik vier avonden per week op het veld en daarnaast de zaterdag en zondag. Het is een hele belasting, klopt.”

Via de SC Stadskanaal spelers Robert Oosting en Pascal Kok die vrienden hadden spelen in het Drentse kwam Jordi Nijgh in aanraking met Gieterveen. ,,Zij vonden dat dit een leuke club voor mij was. Ik ben mij er in gaan verdiepen en inderdaad, er staat een jonge, ambitieuze groep die beter wil worden. Ze willen leren en dat vind ik belangrijk. Hun huidige trainer Aryan Doldersum laat ze leuk aanvallend voetbal spelen en op die lijn wil ik eigenlijk ook wel doorgaan. Organisatorisch kan er nog wel wat verbeterd worden, vooral in verdedigend opzicht en ook bij balverlies. Het gaat nu even wat minder met de club, maar dat heeft ook met de jeugdigheid van de groep te maken. Met het bestuur was ik er snel uit, er zijn twee gesprekken geweest en toen was er een akkoord. Gieterveen komt bij mij over als een warme club met redelijk wat supporters die het elftal door dik en dun steunen. Ik heb er zin in!”

Nijgh noemt zich een gedreven trainer. ,,Ik werk graag met jonge mensen die enthousiast zijn. Ik sta tussen de spelers, drink een biertje met ze maar er moet op het veld natuurlijk wel wat gebeuren. Ik heb dit van mijn vader meegekregen, die was ook zo. En het is hem overal gelukt om de boel aan de praat te krijgen”, vertelt Jordi die straks ook over zijn broer Rene Nijgh kan beschikken. ,,Hoewel ook hij veel last van zijn knie heeft, wil hij zijn schoenen toch weer aantrekken en denkt hij zich met al zijn ervaring verdienstelijk te kunnen maken voor Gieterveen. Ik ben er blij mee. Wees maar niet bang dat Rene, die stopt als trainer van Alteveer, zich met technische zaken gaat bemoeien. Daar ken ik hem goed genoeg voor.”
Naast Rene Nijgh komt ook Stefan Lugtenborg, keeper van SC Stadskanaal 2, de gelederen van de vijfdeklasser versterken. Een concrete doelstelling heeft Jordi Nijgh nog niet geformuleerd. ,,Dit hangt ook een beetje af van wat er met Gieterveen gebeurt. Als ze promoveren naar de vierde klasse, ik hoop dat ze dat lukt, dan is handhaving het doel. Als de club vijfdeklasser blijft dan is promotie zondermeer het doel. In beide gevallen ben je nog wel afhankelijk van de competitie-indeling. Ik schat de Groninger klassen wat minder zwaar in dan de Drentse. Je ziet het ook aan Alteveer. Vorig jaar in Drenthe had de club van mijn broer Rene het moeilijk, nu in de Groningse klasse spelen ze bovenin mee. Moet ik er wel snel even bijzeggen dat het elftal natuurlijk ook gegroeid is, anders krijg ik problemen met hem, haha!”

Tot slot nog Feyenoord, je ontkomt er niet aan bij de familie Nijgh. ,,Als tienjarige nam mijn vader me al mee naar de bekerfinale tegen FC Den Bosch,, herinnert Jordi zich. ,,Het is ons thuis met de paplepel ingegoten. Feyenoord is een echte volksclub met een fantastisch stadion en een fantastisch publiek. Het gaat er niet van een leien dakje en de prestaties zijn ook niet altijd even goed, maar dat nemen we op de koop toe. Je bent Feyenoorder voor het leven. Mijn vader heeft vroeger zelf regelmatig tegen de Rotterdammers gespeeld. Als hij van Feyenoord verloor, deed hij dat met een glimlach daar waar zijn teamgenoten met een geweldige kater zaten!”