Westerlee – Marnix Kolder is terug daar waar het ooit voor hem als voetballer begon; op de amateurvelden. Na een mooie profcarrière van liefst 20 jaar is hij lid geworden van Veendam 1894. Jawel, hij betaalt gewoon contributie. En wie hem niet op zijn woord gelooft, kent Marnix Kolder niet. Hij voetbalt weer puur voor zijn plezier, zoals het ooit ook begon in de jeugd van WVV. Toen hij dit jaar te kennen gaf dat hij FC Emmen ging verlaten, meldden zich onmiddellijk clubs uit het hogere amateursegment hem proberen te verleiden om hun vlaggenschip te komen versterken. Zoals ACV en ook HZVV. Want Kolder mag dan 35 zijn, hij scoort nog altijd en overal. De inwoner van Westerlee wimpelde echter alle aanbiedingen vriendelijk doch gedecideerd af “Dan heb je toch weer die verplichtingen van drie keer in de week trainen en veel kilometers maken. Daar wil ik na twintig jaar wel eens af.”
Hij vond een aantrekkelijk alternatief. Op de Langeleegte nog wel, waar hij met 94 voltreffers in de boeken staat als meest productieve speler van BV (SC) Veendam aller tijden. Daar wilde hij wel weer een potje voetballen; bij de amateurs van 1894, zoals de club in de Parkstad kortweg wordt genoemd. Een keuze die vooral werd ingegeven voor zijn liefde voor Veendam, dat het, na het faillissement van de uit 1894 voortgekomen profclub, nu moet stellen met derde klas-amateurvoetbal. Voor een plaats met grofweg 40.000 inwoners toch een tikkeltje beschamend.
Voor Marnix Kolder, die met een sociale inborst is geboren, ook een reden terug te keren naar de Langeleegte. Het plezier mag dan leidend zijn, Marnix Kolder heeft ook nog wel ambities. Samen met Angelo Cijntje, de laatste cultvoetballer van Veendam, hoopt hij Veendam 1894 naar een hoger niveau te tillen. Niet geforceerd, maar via de weg der geleidelijkheid. Dat zo’n proces gemakkelijk kan worden verstoord, merkt het duo nu al. Kolder: “Het zit ons tot dusver niet echt mee. Onze trainer, Roelof Rutgers, is al vele weken uit de roulatie vanwege medische problemen. Hij is in feite nog niet aan het werken met ons toegekomen. Dat merk je bij de trainingen. Die worden nu geleid door zijn assistent, iemand die al heel lang bij de club actief is. Een prima jongen, maar daar wordt door de spelers toch anders tegenaan gekeken dan tegen iemand van buiten. Dat gaat ten koste van de scherpte. En ja, ook Angelo heeft enkele weken buitenspel gestaan vanwege een blessure. Hij speelde tegen Gomos, vorige week, voor het eerst weer mee.”
En dan heeft Veendam 1894 nu ook te maken met tegenstanders die er flink in kleunen, veelal opgezweept door hun supporters. Want ja, de geelzwarte club wordt aangezien als een club met oud-profs die het, aangevuld met een keeper uit topmateurvoetbal, Hindrik Snijders, wel even kampioen zal worden. Kolder: “Dat is natuurlijk onzin, want 1894 is vooral een amateurclub. Dat verandert echt niet zo maar even als er twee oud-profs op leeftijd zijn bijgekomen. Maar de mensen denken bijvoorbeeld dat ik zo maar even vier man passeer en de bal vervolgens in het netje deponeer. Zo werkt het dus niet. Alsof je met drie tegen elf kunt winnen. Voetbal speel je nog steeds met elf tegen elf en Marnix Kolder is ook op dit niveau afhankelijk van zijn medespelers, van de ballen die hij van ze krijgt aangespeeld. Maar als je de mensen langs de kant soms hoort tekeergaan tegen ons…… Wordt er geroepen: Pak ze maar aan, die profs!”
Dat gebeurt dan ook, aldus Kolder. “Als aanvallende middenvelder heb ik voortdurend een mannetje bij me. Vaak eentje die dingen doet om te proberen je uit je spel te halen, zoals pootje haken of ander onsportief gedrag. Maar daar trek ik me dus niks van aan, ik heb me er mentaal tegen gewapend. Ik blijf altijd kalm. Zeg niks en concentreer me volledig op het spel. Ik ben door niets en niemand te beïnvloeden. Niet door slechte scheidsrechters, niet door partijdige grensrechters, niet door agressieve supporters en niet door slechte velden. Heeft allemaal geen enkele zin. Ze krijgen bij mij geen kans het plezier in voetbal te ontnemen”. Veendam 1894 vaart er wel bij, want Marnix Kolder heeft er al tien in vijandige mandjes liggen. Met Kolder, maar nog zonder Cijntje nestelde 1894 zich in de subtop van de derde klasse B. Echter, ook met de razend populaire verdediger er bij – Cijntje dus – maakt Kolder zich geen al te grote kampioensillusies. “Daar komen wij met name fysiek te kort voor tegen ploegen als ASVB en Gomos. En ik mis bij ons toch ook wel ambities bij jongere spelers. Toen ik bij WVV in de jeugd zat, keek ik enorm tegen de spelers van het eerste op. Dat zie je niet meer. Je hebt ze er tegenwoordig bij die gewoon bedanken voor de selectie, laat staan om een keertje op de bank te zitten.”
Ook op de trainingen ervaart Kolder gemakzucht. “Angelo en ik proberen op die jongens over te brengen dat je ook als amateur het maximale uit je zelf kunt halen. Dus niet pionnetjes afsnijden, ballen op de juiste snelheid en goede voet van je ploeggenoot proberen in te spelen, pass- en trapoefeningen met overtuiging uitvoeren, dat soort zaken. Gewoon simpelweg twee keer per week alles geven tijdens de training. Waar praten we over? Twee keer anderhalf uur. Drie uurtjes per week. Dat moet toch kunnen? Alle beetjes helpen om je zelf beter te maken.” Hoe dan ook, Kolder en Cijntje zijn zelf nog wel zo gedreven om Veendam 1894 in hogere sferen te brengen. “Maar dan zullen er wel meer faciliteiten rond het eerste elftal moeten worden gecreëerd. En dan heb ik het echt niet over geld.” De verwijzing naar het Be Quick-model, spreekt hem wel aan. Bij de oudste club van Stad en Ommeland wordt fors geïnvesteerd in de jeugdopleiding. Kolder: “Dat zou hier volgens mij ook kunnen, zeker nu die campus er komt op de Langeleegte. Lijkt me ideaal voor de club. Maar dat is een zaak van het bestuur. Ik heb geen idee of er ook plannen in die richting zijn. Ik sta er open voor, wil Veendam daar waar mogelijk de helpende hand toesteken om beter te worden. En Angelo denkt er net zo over.”
Dick Heuvelman
Blik op de toekomst: Werken in de zorg
Ook met de terugkeer in de ‘gewone’ maatschappij heeft Marnix Kolder geen moeite. Hij oriënteert op een baan in de zorgsector, waar hij een warm hart voor heeft. Momenteel begeleidt hij op stagebasis probleemjongeren en kijkt hij uit naar een geschikte studie in deze branche. Kolder: “Ik denk dat hierin mijn toekomst ligt. Heb inmiddels ook werkervaring met mensen met een beperking. Ja, de zorg voor anderen past mij wel”.