Willem Vissers van de Volkskrant is er, net als Edwin Struis van Trouw en NU sport en Valentijn Driessen van De Telegraaf. Theo Driessen, de zanger Van DiepTriest en geen familie van Valentijn, laat zich zien, net als Bernard Wientjes, de oud-voorziter van VNO-NCW, en in die hoedanigheid wel eens beschouwd als de meest invloedrijke Nederlander. Trouwens, is Bernard Wientjes nou eigenlijk supporter van Ajax of toch gewoon van FC Groningen? Helaas ben ik vergeten dit aan hem te vragen. Voetballen dus deze keer in Op stap in Stad. Uw verslaggever is voor deze aflevering neergestreken in het Noordlease Stadion, voorheen beter bekend als Euroborg. Het is zondagmiddag 5 maart en tijd voor de wedstrijd FC Groningen versus Ajax. Altijd weer een beladen duel met zo af en toe heel verrassende uitslagen. Want wie herinnert zich niet de match in De Meer in Amsterdammers op 23 januari 1983? De partij eindigde in een prachtige 5-5 en kreeg van analyticus Jan Mulder een heuse waardering van een vette 10! Een waar spektakelstuk was het en niet alleen vanwege de tien goals. Ron Jans scoorde twee maal en Johan Cruijff en Wim Kieft deden mee. Bij FC Groningen stonden onder meer Erwin en Ronald Koeman en Rob Mc Donald binnen de lijnen. Spektakel was er bijna altijd wel tussen beide ploegen. Ook in deze editie viel er van alles te beleven. De FC speelde een goede pot en het was doodzonde dat ze de 1-0 voorsprong niet tot het einde konden vasthouden. Een gelijkspel tegen Ajax is een goed resultaat, ik weet het, maar toch had er meer ingezeten. Ook rondom deze wedstrijd is het altijd leuk. De eerste die ik bij binnenkomst in de perszaal ontwaar is Toine van Peeperstraten. Eerst was hij van de NOS, nu van FOX. Aardige vent, Toine. Net als Humberto Tan weet hij, na elkaar vijf jaar niet te hebben gezien, nog steeds mijn voornaam. Zoiets zegt genoeg over hem. Humberto Tan was vroeger ook van de NOS en van Eredivisie Live, waarna hij zijn sportverslaggeverstatus inruilde voor een dagelijkse talkshow bij RTL. Desondanks groet ook hij me nog steeds met hoi Piet. Humberto hoeft niet bang te zijn voor Pauw & Jinek, hij komt na een mindere periode wel weer bovendrijven en anders gaat hij toch gewoon Excelsior-NEC presenteren. Het eerste wat ik doe wanneer ik de perstribune beklim is een beker thee over mijn aantekeningen en over mijn nieuwe jas gooien. Vriend Luit Hornhuis vervangt de absente Jurgen Moorlach en aan de andere kant van de rij zitten collega’s Willem Vissers en Edwin Struik. Godzijdank heb ik een van de vele geërfde zakdoeken van mijn dierbare oom Klaas bij me, waarmee ik de schade die de omgegooide thee heeft veroorzaakt enigszins kan verzachten. Willem moet s’ avonds nog aanschuiven bij Studio Voetbal, waar in elke aflevering presentator Tom Egbers de grootste moeite heeft om de rust te bewaren. Egbers oogt als een overspannen leraar van een technische school, die op geen enkele wijze orde kan houden. In het huis voor de media zorgen Joop Alt en Jannes Mulder voor ons natje en ons droogje, al is opvallend dat er in de rust vanwege bezuinigingen geen broodjes meer worden geserveerd en dat er pas na lang aandringen van uw verhalenverteller een tweede schaal met bitterballen wordt binnengebracht, waarover ik eerlijkheidshalve wel dien te vertellen dat het een hele grote schaal is. Kijk, hebben we alle grote landelijke dagbladen weer eens binnen de poort, dan kunnen we het ons als club natuurlijk niet veroorloven om te gaan beknibbelen op broodjes en bitterballen. Bas Nijhuis begint zich met de week interessanter te vinden, helemaal nu Johan Derksen al verscheidene keren in Voetbal Inside heeft geroepen dat Bas de beste scheidsrechter van Nederland is. Komt volgens Johan omdat Nijhuis een wedstrijd als geen ander aanvoelt en derhalve fluit in de geest van de match en niet voor elke overtreding de partij stil legt. Het is wel zo dat sinds Derksen dit heeft gezegd Bas wel heel veel toelaat en ook weer net te vaak in voornoemd voetbalprogramma opduikt. Ik zie Azing Griever, analyticus, oud-trainer en voormalig doelman van onder meer SC Heerenveen en FC Groningen, waar hij bij beide clubs de Tonny van Leeuwen-trofee won als minst gepasseerde keeper. Azing begon zijn carrière ooit bij ZNC, de Zuidbroek Noordbroek Combinatie. Ben Havekort, oud-scheidsrechter en thans accountmanager bij FC Groningen, komt even buurten, en achter ons op de tribune valt mijn oog op PSV-scout Roy Beukenkamp, afkomstig van AFC Amsterdam en jarenlang keeper van de FC. Meerdere jaren bestierde hij tevens een café in Zuidlaren met de toepasselijke naam De Beuk. Op de afsluitende persconferentie wordt door de chef communicatie Richard van Elsacker aan het sportjournaille verteld dat er vanmiddag 22.312 toeschouwers bij het duel aanwezig zijn geweest. Dit aantal zou dus inhouden dat het stijf uitverkocht was, iets wat bij lange na niet het geval was. Maar ja, de seizoenkaarten tellen mee en dan weet je het wel. Dubbel eigenlijk. Je hebt geen zin om naar het stadion te gaan, ligt met een biertje op de bank de wedstrijd te bekijken en wordt wel degelijk meegeteld als bezoeker in het stadion. Terwijl de aanhang van de Groningers opvallend rustig is, blijft het monotone deuntje van de Ajax-fans de volle 90 minuten door het stadion klinken. Wat me verder opvalt is het dramatisch slechte balbezit van de beide teams. Ook de Amsterdammers zijn in een ommezien de bal weer kwijt. Doodsbenauwd waar ze met het leder naar toe moeten. Je ziet de paniek toeslaan. En toch trainen we er elke dag op hoor je elke zichzelf respecterende trainer steeds maar weer roepen. Er is zodoende wat balbezit betreft nog heel wat arbeid te verrichten. Terwijl Jan Kanning mij fotografeert met de chef sport van de Telegraaf Valentijn Driessen en ook Willem Vissers en Edwin Struik voor de lens van Jan poseren, constateer ik dat er toch maar heel weinig hot shots deze editie van FC Groningen-Ajax met een bezoek hebben vereerd. Mooi is wel de man in een fel controleurspak, die ik onder bij het stadion al jarenlang gedag zeg. Altijd dezelfde man, altijd hetzelfde MOI. En altijd opgewekt. Bij wind en regen, bij sneeuw en vorst, altijd staat hij er voor zijn club. Volgende keer vraag ik hem naar zijn naam. Omdat, mocht ik in de toekomst weer een dergelijk verhaal als dit mogen opschrijven, ik hem dan als eerste in mijn rubriek zal noemen.
Piet van Dijken