HONGERIGE WOLF – Voor wie het niet weet. Het gehucht Hongerige Wolf ligt ten noordoosten van Finsterwolde, even voorbij Ganzedijk. Het telt ongeveer zeventig inwoners en er was tot 2011 geen moer te doen. Totdat Ruth Weites en haar vriendin Sanne van Andel besloten om er niet een alledaags verjaardagsfeestje te vieren door een kleinschalig festival op te zetten. Onder het motto ‘wat Oerol, een cultureel festival op Terschelling, kan kunnen wij beter’ ging het duo aan de slag. En met succes! Op 14, 15 en 16 juli wordt alweer voor de zevende keer een breed scala aan podiumkunsten voor het voetlicht gebracht onder de noemer cultureel festival Hongerige Wolf. De twee mensen van het eerste uur zijn uiteraard van de partij, maar inmiddels wel in een andere hoedanigheid. Ruth Weites die aanvankelijk festival-directeur was zit nu in het bestuur als penningmeester en Sanne van Andel is gewoon bezoeker. Een artistiek- en een zakelijk leider zijn nu verantwoordelijk voor de programmering en alles wat er verder bij komt kijken. ,,Maar ik spring nog wel overal bij hoor”, verklapt de enthousiaste Weites.
Ruth Weites (37) heeft tot haar negentiende in Hongerige Wolf gewoond. Daarna ging ze studeren in Utrecht waar ze een journalistieke opleiding volgde. Vervolgens verkaste zij naar Amsterdam en kreeg ze werk bij het NOS Jeugdjournaal. Acht jaar was ze daarvoor actief waarna ze als freelancer verder ging en daarna als festival-directeur. ,,Toen ik dertig werd wilde ik een groot feest geven. Ik vroeg aan mijn ouders, die al veertig jaar in Hongerige Wolf wonen, of ik dat bij hen thuis kon doen. Ze stonden niet meteen te springen en verwezen me naar een schuur van een naburige kunstenaar. Die deed niet moeilijk waarna Sanne en ik besloten nog meer locaties op te zoeken. Die vonden we. Vervolgens moest er een programma samengesteld worden. Op vrijwel alle festivals zie je altijd dezelfde artiesten. Dat wilden wij niet. We zijn gaan zoeken naar beginnende podiumkunstenaars die er nog tussen moesten komen. Dit heeft uiteindelijk heel goed uitgepakt, velen zijn inmiddels doorgebroken en daar heeft ons festival ook een klein steentje aan bijgedragen. Dat geeft een ontzettend fijn gevoel.”
De eerste editie van het cultureel festival Hongerige Wolf was over drie dagen goed voor zo’n 1.000 toeschouwers. Dit is inclusief de buurtbewoners en circa vijftig artiesten. Het tweede jaar verdriedubbelde het bezoekersaantal en de laatste jaren komen er zo’n 6.000 mensen naar het gehucht, hoewel de weersomstandigheden ook een paar keer roet in het eten hebben gegooid. ,,De kaartverkoop loopt goed, ik hoop dat we de 6.000 weer gaan halen. De maximum capaciteit is overigens 9.000, we kunnen dus nog wel even vooruit. Er zijn in totaal 250 artiesten op het festival present die deel uitmaken van zes theatergroepen en vijfentwintig bandjes. Daarnaast steken honderd vrijwilligers hun handen uit de mouwen. Er moet van alles geregeld worden. De rol van de bewoners is overigens uniek. Het festivalterrein is het dorp. Er wordt gebruik gemaakt van hun schuren en tuinen. De openbare weg wordt afgesloten zodat ook de buurtbewoners op de festivaldagen niet bij hun huis kunnen komen. Uiteraard is er veel overleg met ze, we bespreken zaken vooraf en evalueren na het festival. Bijna iedereen staat er achter wat we hier doen, immers er gebeurt anders nooit wat in Hongerige Wolf! Bewoners vervoeren bezoekers met trekkers van de ene plek naar de andere, zorgen voor simpele dingen als kabelhaspels en ladders. Geven artiesten koffie als ze vooraf hun podium komen verkennen. En als het slecht weer is en de auto’s van de bezoekers zijn weggezakt in de klei, dan worden ze er door de bevolking uitgetrokken. Geen enkel probleem. Het leuke van het festival is dat bewoners met kunst in aanraking worden gebracht en bezoekers uit bijvoorbeeld de randstad in contact komen met Oost-Groningers. Grote groepen mensen ontmoeten elkaar hier en voor velen is het inmiddels een feest der herkenning.”
Ruth Weites noemt Hongerige Wolf vanwege de rust en de ruimte een luxe festival. Populair gezegd: back to basic. Maar het is ook relatief duur. Dat heeft volgens haar vooral te maken met de infrastructuur. ,,De meeste festivals zijn in de buurt van kleedkamers op bijvoorbeeld een sportaccommodatie. Daar is gas, water, licht en zijn sanitaire voorzieningen aanwezig. Onze camping daarentegen bevindt zich op een weiland in de polder. Daar is helemaal niks. Geen riolering bijvoorbeeld. We moeten rioolafval afvoeren in een oude dieseltank die daarna regelmatig geledigd wordt in een rioolput elders. Dixies, de welbekende mobiele toiletten, worden regelmatig leeggezogen door een vrachtwagen. En zo zijn er veel meer zaken die er voor de camping geregeld moeten worden en de nodige kosten met zich meebrengen. Maar er staat heel veel leuks tegenover. Op vergelijkbare festivals moet je voor een aantal voorstellingen meestal nog weer apart kaartjes kopen. Je belandt er van de ene rij in de andere. Dat willen we hier niet. Je koopt een kaartje en kan dan overal naar toe.”
Cultureel festival Hongerige Wolf biedt muziek, literatuur, theater en dans, een uitgebreid kinderprogramma en voor het eerst een filmprogramma. Daarnaast zijn er wat open eindjes ondergebracht onder het hoofdstuk ‘sensaties’. Zo kunnen de zonden opgebiecht worden in een biechthuisje. Uiteraard met een knipoog. Alle artiesten werken belangeloos aan het festival mee. ,,We hebben wel eens overwogen om een grote naam aan te trekken. Uiteindelijk is daar toch van afgezien want dan krijg je groepen mensen die alleen voor die ene act komen. Dat willen we juist niet. We vinden dat we de bezoekers moeten blijven verrassen. Liefhebbers van rockmuziek krijgen nu bij ons bijvoorbeeld ook klassieke muziek voorgeschoteld. Daar zouden ze anders nooit naar luisteren. Wat ook leuk is dat de kunstenaars zich vrijelijk tussen de bezoekers bewegen waardoor er veel contacten ontstaan. En mocht er een dikke bui aan komen, dan helpen ze ook nog mee snel een tent op te bouwen. We doen het met zijn allen. Dat maakt ons festival zo uniek.”