,,In Tweede Exloermond had ik een huis met zeven kamers, waaronder een bibliotheek. Dat was een prachtige ruimte om mijn verzameling uit te stallen. Later heb ik er zelfs nog een kamertje bij gepikt. De woning en het grote stuk grond dat er bij was werd ons echter teveel. Mijn vrouw die ook al aan het sukkelen is en ik konden het allemaal niet meer bijbenen. Het pand in Tweede Exloermond hebben we verkocht waarna we een huurhuis in Ter Apel hebben kunnen betrekken. Aanvankelijk wilde ik daar op de bovenverdieping mijn museum in een kleinere vorm inrichten, maar de drie beschikbare slaapkamers hebben we nodig voor als onze kinderen en kleinkinderen komen logeren. Vandaar dat ik alle spullen in de schuur moet laten maar daar worden ze natuurlijk niet beter van. Het is er vaak ook veel te vochtig. Het zou mooi zijn als ik ergens in de regio ruimte kon krijgen. Ik heb The Blokes in Veendam gevraagd of er een mogelijkheid was daar het museum op te tuigen. Ik heb taal noch teken van hen gekregen. Ik zie het als een gemiste kans voor die club.”

Kooiman is geboren en getogen in Vlaardingen. Hij is er patatbakker geweest en heeft er in vloeren gedaan. Onvoorziene omstandigheden noopten hem tot een verhuizing naar elders in het land. Daar de familie Kooiman jaarlijks de vakantie doorbracht in het Drentse Echten werd hun vizier op die provincie gericht. In 1976 kwamen de Kooimannetjes in Roswinkel terecht. ,,We keken naar een huis in Valthermond maar dat bleek niks te zijn. Per ongeluk belandden we in Roswinkel en daar stond een optrekje dat ons wel beviel. We hebben er zes jaar gewoond, maar konden er niet aarden. Ons volgende station was Tweede Exloermond. We hadden het er prima naar de zin, maar zoals gezegd, door de grootte groeide het ons boven het hoofd. Met pijn in het hart zijn we er vertrokken. Als ik nu in het dorp kom, rijd ik er bewust niet langs. Dat maakt teveel emoties bij me los.”

Zijn verzameling soft- en honkbalspullen is hij min of meer spontaan opgestart. ,,Er zijn nog twee musea: in Haarlem bij het Pim Mulier Honkbalstadion en in Amsterdam. Als ik bij mijn zoon Andy op bezoek kwam in de hoofdstad ging ik altijd even bij Loek Loevendie langs, in de volksmond ‘ome Loek’ genoemd. Hij bestierde zijn eigen museum en ik werkte veel met hem samen. Hij spaarde ook shirtjes en was oprichter van de Amsterdamse Pirates. Bij hem waren altijd wel oud-honkballers aanwezig om een praatje te maken. Je deed er veel contacten op. Prachtig! Ik vertelde ‘ome Loek’ dat ik hele oude handschoenen had met het Ajax-logo erop. Die wilde hij erg graag hebben. We hebben uiteindelijk geruild. Ik kreeg van hem een Ajax shirt en een groot aantal jaarboeken. Daar wilde hij vanaf omdat hij geen archief wilde opbouwen. Inmiddels ben ik dertig jaar bezig, krijg elke dag nog aanbod. Maar meestal vragen de mensen teveel geld voor de spullen, ze denken waarschijnlijk dat ik bemiddeld ben. Maar als ze het bij mij niet kwijtraken belandt het op een gegeven moment in een kringloopwinkel. Dat is toch zonde? Alles wat met honkbal te maken heeft, spaar ik. Telefoonkaarten, bier- en borrelglazen, posters, reclame-uitingen, dvd’s, videobanden, vele duizenden krantenknipsels, knuppels, helmen, ballen, shirts, handschoenen, honkbalcards, teveel om op te noemen. Mijn dierbaarste bezit is een softbal van de Amerikaanse soldaat Chorney. Hij is in de Tweede Wereldoorlog in Normandie neergestreken en had een De Beer softbal type Clincer meegenomen. Die had ik nog nooit eerder gezien, een uniek exemplaar. Chorney is overigens in Frankrijk blijven wonen en daar op 86-jarige leeftijd overleden. Mensen uit Friesland kochten zijn huis en zij ontdekten daar de bijzondere bal. Via Facebook zijn ze met mij in contact gekomen en heb ik hem van hen kunnen kopen.”

Kooiman zegt al op vrij jeugdige leeftijd enthousiast te zijn geworden van de soft- en honkbalbalsport. ,,In onze omgeving hadden heel veel voetbalclubs een soft- en honkbaltak. Voorbeelden zijn Ajax, Feyenoord, Elinkwijk, Blauw Wit, Sparta, VUC en SVV. Als de voetbalcompetitie stil lag, werd er gehonkbald. Zelfs Johan Cruijff heeft het gespeeld. In andere provincies was dit minder het geval, daar moest er in de voetballoze periode vaak op het land gewerkt worden. In Vlaardingen begon voetbalclub VFC met soft- en honkbal. Daar is mijn interesse voor deze sport ontstaan. Op een gegeven moment werd uitgeweken naar een andere locatie in de wijk Holy. Dat werd later ook de clubnaam. Ik ben er jarenlang groundsman geweest. We hadden het beste veld van Nederland. Ook ben ik 22 jaar scheidsrechter geweest, ik denk er met veel plezier aan terug.”

Toen de familie Kooiman naar het Noorden verkaste stortte Aad zich op het trainerschap. Samen met dochter Mary ging hij bij The Blokes in Veendam aan de slag. Ook had hij The Pioneers en Bedrocks onder zijn hoede. Echt goed van de grond komt het honk- en softbal in onze regio echter nog steeds niet. Aad Kooiman: ,,Het Noorden zal altijd een witte vlek blijven mits de juiste mensen op de juiste plekken komen. Dan kan er wat veranderen. Nu moeten telkens dezelfde personen de kar trekken, het wordt zo nooit wat. Geef anderen een kans, ze zijn er heus wel. Ook de pers hier besteedt totaal geen aandacht aan deze mooie sport. Aan handbal bijvoorbeeld wel, dat is in Drenthe groot gemaakt door er heel veel over te schrijven.”

Prachtige stukken op Facebook verzorgd door Kooiman zorgen ervoor dat niemand om zijn geliefde sport heen kan. En nu maar hopen dat er een waardige plek komt voor zijn verzameling die nu dreigt weg te kwijnen in een schuurtje in Ter Apel. Doodzonde! Heeft u een plek voor het Soft- en Honkbalmuseum van het Noorden? Bel dan naar: 0599-513029.