De bekende dichteres Ida Gerhardt schreef een gedicht, getiteld ‘Anno Domini 1972’, waarin zij beschrijft welke indruk een in de klokkengieterij van Van Bergen in Heiligerlee gegoten klok op haar maakt. Het Klokkengieterij¬museum heeft de tekst van dit gedicht in de entree van het museum aangebracht, als eerbetoon aan deze beroemde dichteres.

Ida Gardina Margaretha Gerhardt wordt geboren op 11 mei 1905 in Gorkum. Haar oudere zus Truus dicht ook. Commentaar van Ida zorgt er voor dat er later verwijdering tussen beide zussen ontstaat. Als hun vader directeur van de Rotterdamse Ambachtsschool wordt gaat het gezin in Rotterdam wonen. Ida doorloopt er het Gymnasium. Ze ontmoet er ook haar levenspartner Marie van der Zeyde. Na de middelbare school begint ze een universitaire studie klassieke talen, die ze in 1933, na een moeizame periode, afrondt. In 1939 wordt ze benoemd als lerares klassieke talen aan het Gemeentelijk Lyceum te Kampen. Ze blijft daar tot 1951. In deze periode rondt zij tevens haar proefschrift af. Ze is erg productief en ontvangt voor haar tweede bundel Het Veerhuis (1945) de Lucy B. en C.W. van der Hoogt-prijs. Van 1951 tot 1963 werkt ze bij de Werkplaats, opgericht door Kees Boeke, in Bilthoven. In 1956 ontvangt ze voor haar dichtbundel ‘Het levend Monogram’ de Poëzieprijs van de gemeente Amsterdam en in 1962 voor de bundel ‘De Hovenier’. In 1963 gaat ze vanwege gezondheidsproblemen met pensioen. Na 1963 verschijnen er nog diverse dichtbundels en ontvangt zij nog verschillende prijzen. Samen met haar partner vertaalt Gerhardt de Psalmen, die o.a. worden uitgegeven door het Nederlands Bijbelgenootschap. Ondertussen gaan ze in Eefde wonen. Na het overlijden van Marie van der Zeyde,gaat Ida in Warnsveld in een verzorgingshuis wonen waar ze op 15 augustus 1997 overlijdt. In 2005,dus na haar dood, verscheen een ruime keuze uit de brieven van Gerhardt.