Sanne Meijer, studente aan de Rijksuniversiteit Groningen en groot liefhebber van het Groninger land, fiets de gehele provincie door. Al meer dan 160 tochten maakte zij in Stad en Ommeland en dat allemaal om aan te tonen hoe mooi de omgeving is, zo dicht bij huis.
Voor Sanne is het een thuiswedstrijd. Even het Gedempte Zuiderdiep over en ze is er. In de stralende zon strijkt ze neer op het terras van restaurant-café Wadapartja. Alleen aan de natte straten valt te zien dat het zo’n tien minuten geleden nog hevig geregend heeft. Sanne is hier een graag geziene gast. Niet verrassend ook, als je op nog geen honderd meter van Wadapartja woont.
‘Een echt Groningse tent’, zegt de 24-jarige studente Internationale Betrekkingen. Ze mag hier graag komen, vertelt ze. Dat zegt op zich nog niet zo heel veel; Sanne Meijer komt overal in Groningen graag. Er zullen niet veel plekken in Stad en Ommeland zijn, waar ze nog niet geweest is. Toen Sanne in 2014 terug kwam van haar studie in Ierland, besloot ze erop uit te gaan. Niet in het buitenland -daar had ze immers al een hele tijd gezeten- nee, Sanne vertrok per fiets naar de kerk van Leegkerk. ‘Ik weet nog dat ik me thuis een beetje aan het vervelen was, toen mijn moeder met een oud boekje op de proppen kwam. Het was een boekje over oude kerkjes en gebouwen in de buurt en eentje sprong er direct uit: Leegkerk. Daar stond een klein en vervallen kerkje, wat stamde uit de middeleeuwen. Volgens het boekje was het volkomen vervallen en stond het schots en scheef. Ik besloot er eens op uit te gaan. Gewoon op fiets, de regio in.’ Midden in een weiland trof ze daar het kerkje aan. ‘Het was best bijzonder. Ik fietste er dwars door de weilanden naartoe. Op dat moment besefte ik me dat het eigenlijk vreemd en jammer is dat ik zo betrekkelijk weinig van de omgeving wist. Leegkerk lag maar op een paar kilometer afstand van mijn woning in de stad, maar ik had nog nooit van de kerk van Leegkerk gehoord.’
Sindsdien was Sanne verkocht. Ze fietst de hele provincie door en maakt van al haar uitstapjes levendige verslagen. Deze verslagen zijn terug te lezen op haar blog (www.sannemeijeronderweg.nl). Naast haar studie en haar blog – die ze fanatiek bijhoudt – is ook nog eens werkzaam bij Samenwerkingsverband Noord-Nederland. ‘Sommigen vragen mij wel eens hoe mijn studie en werk te rijmen valt met mijn passie om de provincie Groningen te ontdekken. De tochten die ik door Groningen maak blijven natuurlijk redelijk dicht bij huis, terwijl mijn studie en werk meer de richting van de (inter)nationale betrekkingen op gaat. Op zich snap ik de vraag wel, maar voor mij is het redelijk logisch. Internationale thema’s en beslissingen hebben namelijk gevolgen voor de nationale en gemeentelijke thema’s die hier in de regio spelen. En andersom is het ook zo: het is interessant om te zien hoe gemeentelijke thema’s invloed hebben op het grotere geheel.’
Sanne deelt haar liefde voor het Groninger land graag. ‘Men denkt vaak dat het vooral ouderen zijn die interesse hebben in hun eigen streekgebied en de geschiedenis hiervan. Toch klopt dat niet helemaal. Regelmatig krijg ik positieve berichten van jonge mensen/ studenten die mijn verhalen interessant vinden en graag meer over de streek te weten willen komen. Dat zijn niet alleen mensen die zelf uit de buurt komen, maar ook studenten uit andere windstreken. Zo ben ik laatst nog met een Duitse studente op pad gegaan. Die vond de omgeving en de geschiedenis hiervan erg fascinerend en ik kan me indenken dat andere studenten van buitenaf dit ook leuk zouden vinden. Als student wil je natuurlijk wel weten in wat voor regio je studeert en wil je naast de prachtige stad ook wel eens wat van de omgeving zien.’ De informatie over de regio en de geschiedenis hiervan vergaart Sanne doorgaans uit de bibliotheek van de Rijksuniversiteit Groningen. ‘De universiteit is al heel oud en doordat het zo oud is, is er zelfs informatie over de buurt uit de zeventiende eeuw te achterhalen. Dit helpt mij ontzettend bij het bestuderen van bepaalde Groningse gebieden.’
De jonge studente is klaarblijkelijk helemaal op haar plek in Groningen. Ze ziet er tevreden uit en vertelt vol enthousiasme over de verschillen tussen de stad en de provincie. ‘Zelf kom ik uit Ter Apel. Met achtduizend inwoners nog best een groot dorp voor de provincie Groningen, maar toch is het er compleet anders dan hier. Het leven, de omgang en ook de feesten verschillen bijzonder veel van elkaar. Toch durf ik niet te zeggen dat het één leuker is dan het ander, of andersom. Ik vind het beide prachtig.’ Misschien dat dit ook de reden is dat zij, naast haar provinciale uitstapjes, ook graag over de grens kijkt. ‘Studeren in Ierland was prachtig en het is natuurlijk een heel andere omgeving. Het kenmerk van Nederland is natuurlijk het vlakke land, terwijl Ierland met haar kliffen en rotsen een wat ruiger karakter heeft. Ierland is voor mij zeker mijn lievelingsland om er op uit te gaan.’
Er lijkt een soort rusteloosheid in Sanne te schuilen. Na de vraag of ze nog wel tijd overhoudt voor haar hobby’s, verschijnt er een glimlach. ‘Ik vind het reizen door Groningen en het schrijven hierover prachtig, dus dat zie ik zeker als hobby. Maar met mijn studie en werk erbij is het inderdaad erg veel. Toch hou ik genoeg tijd over voor leuke dingen met vriendinnen en yoga.’ Binnenkort kan Sanne haar studie in ieder geval afronden. Wanneer haar scriptie wordt goedgekeurd, heeft zij officieel haar master Internationale Betrekkingen binnen. En dan? ‘Daarna ben ik eerst van plan hetgeen te doen wat ik nu al doe. Lekker schrijven voor mijn blog en natuurlijk werken bij Samenwerkingsverband Noord-Nederland. Daarnaast werk ik nog samen met verschillende instanties om het Groninger landschap en de cultuur in kaart te brengen en te behouden. Zo werkte ik samen met de gemeenten Bellingwedde, Vlagtwedde en Eemsmond.’
De missie die Sanne onderneemt om de Groningse cultuur en identiteit te bewaren, is misschien nu wel belangrijker dan ooit. ‘De provincie Groningen heeft natuurlijk veel shit over zich heen gekregen. Wanneer je nu aan iemand vraagt wat ze van Groningen weten, dan zullen aardbevingen ongetwijfeld vroeg of laat genoemd worden. Dat is ontzettend jammer, want dát is niet Groningen. Dat wil ik met mijn blog ook laten zien, al wil ik wel aangeven dat ik de blog puur uit hobby ben begonnen.’ Niet alleen de provincie Groningen kreeg veel te verduren, ook het dorp waar haar ouderlijk huis staat had het niet makkelijk. ‘In Ter Apel had je natuurlijk de problemen rond het asielzoekerscentrum. Hierdoor kwam het dorp in een kwaad daglicht te staan, terwijl Ter Apel juist een prachtig dorp is waar veel te beleven valt. Neem nou twee jongens uit Ter Apel die een eigen bedrijfje zijn gestart en nu veel feesten en evenementen in de omgeving organiseren. Dat geeft ons dorp juist zoveel energie!’
Iemand die met zoveel enthousiasme en passie praat over de provincie Groningen, moet die niet de plaatselijke politiek in? Sanne glimlacht weer, maar schudt haar hoofd. ‘Ik ben al wel meerdere keren benaderd, maar ik moet zeggen dat mijn ambitie niet in de politiek ligt. Tenminste: nu nog niet. Ik wil mij nu richten op de dingen die ik doe, want dat vind ik gewoon super leuk. Het fietsen en bloggen geeft mij energie, en ik hoop het nog erg lang te doen. ’