Op de Grote Markt lopen mannen met fietsen aan de hand doelloos rond. Net als op de kop van de Herestraat en op de Vismarkt. Af en toe zie ik ook wel eens een vrouw met een fiets aan de hand, maar 90 procent zijn mannen. De weinige vrouwen die ik tegen kom kijken ook lang niet zo doelloos als de mannen. Zij hebben tenminste nog zo iets van ik weet wat ik ga doen en vooral waar ik naar toe ga. Dat hebben de mannen dus niet. Zij weten niet wat ze gaan doen en dus al helemaal niet waar zij naar toe moeten. De doelloze mannen met hun fietsen aan de hand in de binnenstad van Groningen zijn altijd een waar schrikbeeld voor mij geweest. Al die ruim 15 jaar dat ik radio maakte kwam ik ze elke werkdag tegen. Altijd dezelfde mannen in hetzelfde centrum van dezelfde stad. En altijd weer met die doelloze blik in de ogen. En niet te vergeten, nooit zonder hun rijwiel. Op 4 juli van dit jaar maakte ik mijn laatste item voor Radio Noord. De Straat was over en uit. Vorige week liep ik tegen enen over de Grote Markt richting Herestraat. Ik hoefde dus niet te werken, maar wilde alleen maar een bakje koffie drinken bij Douwe Egberts. Met een mueslikoek. Aan mijn linkerhand bungelde nonchalant mijn trouwe Gazellefiets van februari 1955. In een grijs verleden voor 50 euro gekocht van Klaas de Graaf, de beste bandenplakker van stad en ommeland. Volgend jaar rijdt Piet Pelle dus op zijn zestig jaar oude Gazelle, maar nu liep ik er mee aan de hand door het centrum, net als al die andere mannen die de tijd door moeten komen. Gelukkig was ik niet echt doelloos, omdat ik mij had voorgenomen om koffie te gaan drinken en dus doelgericht op weg was naar de locatie waarvan ik vind dat zij daar lekkere koffie en koeken hebben. Toch overviel mij een onbestemd gevoel. Helemaal toen ik vanaf mijn riante plek op de Vismarkt het zicht had op èn het bankje waar enkele van de hierboven beschreven mannen zich hadden verzameld èn op een zo nu en dan voorbij slenterende wandelaar met de onvermijdelijke fiets aan de hand. Hoe ver was ik zelf nog af van dit clubje mannen? Ik vroeg het mij af, terwijl ik me te goed deed aan een overheerlijke mueslikoek. Zou het echt zo ver komen? Dat ik ook elke dag naar de binnenstad zal gaan om dan doelloos met de fiets aan de hand te gaan wandelen. In de stad, waar ik zou veel van hou en die ik zelfs vernoemd heb naar het prachtige lied Big City van Tol Hanse, vertaald in het Grunnings Grode Stad. Het kan toch niet waar zijn dat ik in de toekomst in deze stad rond loop zonder te weten waarom en waarheen?!