Op weg naar alweer een ander terras in het centrum komt Frans Westra naast me fietsen. Het gaat over de documentaire die over Kees van der Hoef wordt gemaakt. Of ik ook wel iets in de camera over de culturele duizendpoot uit Stad kan zeggen. Dat wil ik wel doen. Recent had ik in deze krant nog aardige dingen over Kees verteld. Mede hierdoor het verzoek van Westra.  Kees van der Hoef is op 3 januari 80 jaar en op die dag wordt in Forum Images op het Hereplein de documentaire over hem vertoond. Frans slaat rechtsaf en ik laat mijn gedachten voor even de vrije loop. Eigenlijk heb ik na mijn pensioen nog genoeg te doen. Presentaties, schrijven, tv maken bij OOG, het valt me niet tegen. Alleen het dagelijkse stukje radio bij Noord is nog niet uit mijn systeem. Het ritme is verstoord en dit duurt nog wel even voor het terug is. Verder is het best wel oké. Bij mij gaat het nu om de kwaliteit en niet meer om de kwantiteit. De dingen doen waar ik lol in heb en volledig achter sta. Net als de vlinder die geen maanden telt doch momenten en tijd genoeg heeft. De presentatie van het Sixties Festival in Huize Maas is zo’n moment. Het aankondigen van bandjes uit de swingende zestiger jaren is koren op mijn molen. Roots ’66, The Jaguars, The Destroyers en last but not least Nicky & The Shouts. The Jaguars spelen in dezelfde bezetting als in 1964. Ik zie de mannen terug, sommige van hen hebben 30 jaar niet op het podium gestaan. Tijdens de voorbespreking in Huis De Beurs met het onvermijdelijke borreltje voor de neus hoor ik dat zanger Nicky niet is te traceren. Nicky heet in het echt Nico Jans en woonde vroeger bij mij in de buurt. Star Numanstraat 8, ik weet het nog precies. Als fan onthoud je zulke dingen. Nico werd piloot en verkaste naar het buitenland. Zelfs zijn oud bandleden weten niet waar Nicky is gebleven. Tot plotseling het bericht komt dat Nico Jans vorig jaar is overleden. The Shouts eren hem vijftig jaar later. Toen ik als diskjockey begon lagen de hoogtijdagen van de Sixties bands uit Groningen alweer achter ons. In het boek Popmuziek Groningen van Koen van Krimpen lees je alles over de legendarische stadse bandjes uit roerige tijden met schitterende namen. Voor de liefhebbers noem ik er een paar: The Flying Arrows, Little Rich And The Rocking Butterflies, Shorty And The Stormers, Stick At Nothing, Johnny Dynamite And The Weedons en Solution met Willem Ennes, Tom Barlage en mijn buurjongen Hans Waterman op drums. Eerder drumde Hans bij Cuby and the Blizzards en daarvoor bij The René Five. Het is maar dat u het weet. De Sixties zijn voor even terug op de Vismarkt bij Huize Maas, toentertijd de enige echte poptempel in Stad!