In 1992 won hij met het Nederlands team zilver op de Olympische Spelen van Barcelona en als trainer-coach zette hij, inclusief zijn zoon Rutger, Lycurgus af in de top van het vaderlandse volleybal. En wat doet Ronald Zoodsma nu? Hij speelt weer. Als 48-jarige heeft hij zijn rentree gemaakt bij Lycurgus 2. Hij wordt daar omringd door jongens die ook altijd een bovenmodaal balletje hebben kunnen slaan, zoals Jurjen Veerman (spelverdeler), Wim Kramer (piloot die nooit piloot is geworden), Kasper Schoonen, Marcel Huisjes, Eric Janse en Bernard Rosing. Het is dan niet verwonderlijk dat dit team de voornaamste titelkandidaat is de tweede divisie.

Zaalsportclubs hebben het tegenwoordig moeilijk om financieel overeind te blijven. Steeds vaker gaan er stemmen op om minder buitenlanders aan te trekken en accenten te verleggen naar ontwikkeling van talent van eigen bodem. De Groninger topcoaches, zijnde Arjan Taaij (Lycurgus), Henny Woldman en Jaap Romeijn (vrouwen Lycurgus) en Abe Meininger (technisch gedelegeerde van de wereldbond FIVB, zien dat ook in. Vandaar dat zij hebben besloten voorafgaand aan het toernooi om de Noord-Nederland Cup

(15-17 uur), 30 december traditiegetrouw in Vries, gezamenlijk een jeugdclinic te verzorgen. Ambitieuze meisjes en jongens kunnen zich melden op dit adres: j_s_de@hotmail.com

­­Nog even een jaartal: 1949. Toen meldde Maarten Gnodde zich als lid van Velocitas 1897. Het eerste elftal haalde hij niet in het Stadspark, maar zijn verdiensten voor de voetballerij zijn er niet minder om. Want Gnodde ontwikkelde zich tot een van de onverwoestbare werkpaarden in de organisatie. Niet alleen bij Velo, maar ook bij Eurovoetbal. Daar was hij jarenlang chef vervoerszaken. Afgelopen week werd Maarten Gnodde door zijn club geëerd. Hij kreeg een speld voor buitengewone clubtrouw: 65 jaar. Ook was er een onderscheiding voor Robbert Pluim, die met veel bezieling voor de club werkt als coördinator van de F-jes en minipuppies.

In 1949 stond wielrennen in het Noorden nog op een laag pitje. Het was destijds vooral te doen in Brabant en Limburg. Toch waren er ook hier spraakmakende renners te bewonderen, zoals Frans Scheuneman er eentje was. Veendammer die altijd met een ‘groot mes’ reed. Een kleurrijke stoemper. Tussen zijn Stormvogelsmaten Gezienus Feiken, Fré Mik, Henk Laphor en zijn jongere broer Goos ontwikkelde Frans zich tot een erkend prijsjager in de rondjes om de kerk. Later werd zijn zoon Bert wel een nationale topper, zelfs prof, en datzelfde gold voor kleinzoon Niels. Zo werd hij pater familias van een heuse wielerdynastie. Tot vorige week, want toen overleed Frans Scheuneman na een kort ziekbed. Hij werd 85 jaar.

Een andere kleurrijke Veendammer, Henk Nienhuis, keek vorig jaar de dood in de ogen. Overvallen door prostaatkanker. Wonder boven wonder genas hij en kon Nainhoes (73) onlangs zijn gouden huwelijk (50 jaar) met z’n Greetje vieren. Slechts intimi als Cor van der Steen, eveneens een BV Veendam-diehard, en Jack Wijker (ex-SC Drenthe en tegenwoordig Nienhuis’ financiële steun- en toeverlaat) behoorden tot de genodigden.