410 Afleveringen van Herestraat Helemaal heb ik inmiddels achter de rug. Editie 350 was met Max van den Berg, 400 met Jan Mulder. De beste was met Kees van Twist, de dierbaarste met Liesbeth Poortman. Waarom de Herestraat met de kleurrijke oud-museumdirecteur de beste was? Omdat Kees gedurende de wandeling alleen over kunst wilde praten en ik alleen over geld. Van Twist lag in die periode zwaar onder vuur, vandaar mijn voorkeur voor geld. Het was spannend en amusant tegelijk. Beiden hadden we er lol in. Volgens Kees praat een directeur van een museum niet over geld. Maar in dit geval moet het toch Kees. Terwijl hij de nieuwe brochure omhoog houdt richting de camera van Henk op de bakfiets, vraag ik om hoeveel tonnen tekort het nu precies gaat. De kijkers op YouTube blijken later ook een sterke voorkeur voor deze aflevering te hebben. Van alle Herestraten is die met Kees van Twist verreweg het meeste bekeken. Zelfs meer dan die met Mart Smeets, Johan Derksen en Bert Visscher. Jammer is wel dat het aantal mannen dat naast mij door de drukste winkelstraat van Groningen heeft gewandeld aanmerkelijk hoger is dan het aantal vrouwen. De driehonderdste heb ik weliswaar gelopen met kunstenares Marte Röling, en ik heb vorig jaar nog een serie met maar liefst 7 dames achtereen gemaakt, toch blijft het feit dat de mannen sterk in de meerderheid zijn. Ook in deze periode ben ik drukdoende om hier verandering in te brengen. Waarom was voor mij de aflevering met letselschade advocaat Liesbeth Poortman de dierbaarste? Omdat er onmiddellijk een klik tussen ons was. Ik kende Liesbeth niet maar na afloop van de opnames hebben we twee uur op een steenkoud terras over van alles en nog wat gecommuniceerd en daarna had ik er een vriendin voor het leven bij. Godzijdank had Liesbeth hetzelfde gevoel en vanaf die middag zien wij elkaar met enige regelmaat. Zoiets gebeurt zelden en wanneer wel koester het dan. Kees dus de beste, Liesbeth de dierbaarste. Om de geschiedenis volledig te maken, wat was nou de slechtste? Dat zijn er meerderen. Van die wandelingen waarvan ik bij de Bijenkorf al dacht, was ik maar bij Bakker Bart. Of bij het Hoogstraatje rechtsaf wilde slaan in plaats van rechtdoor naar het eindpunt, of meer dan drie kwart van de tijd zelf aan het woord was geweest en erger nog, naast het stellen van de vragen ook nog de antwoorden had gegeven. Dit is dus veel vaker voorgekomen dan een keer en om nu ook nog de namen van de desbetreffende gasten te noemen lijkt mij niet netjes. Herestraat Helemaal. Meer dan 400 loopjes van zo’n 250 meter. Dat is toch mooi 100 kilometer. Altijd in een take opgenomen, nooit in gesneden. Wat is gezegd wordt uitgezonden. Kop en staart er af en klaar! Al meer dan twintig jaar het leukste item. Met dank aan bedenker Wilfred Genee.