Datum: woensdag 8 april 2015
Tijd: 20.00 uur
FC Groningen kan op zoek naar het Lek van PEC
Bekersucces. Als supporter van een gemiddelde voetbalclub hunker je ernaar. Zo ook als supporter van FC Groningen, de club waar de landstitels niet aan elkaar worden geregen en waar degradatie anno 2015 haast onmogelijk lijkt gezien het budget. In de competitie wordt de club met geluk vijfde en met pech dertiende. Met andere woorden, als je niet oppast, word je als club kleurloos en eindig je het seizoen in de marge.
Daarvoor is er één oplossing dat de KNVB-beker heet. Een beetje goed loten, hier en daar wat geluk hebben en je staat zomaar in de halve finale. Ons Nederland heeft geen bekercultuur van uitverkochte stadions in oktober, als de weg naar de finale nog zo lang is. Een halfvol stadion in de kwartfinale is al heel wat en een uitverkocht huis in de halve finale een wereldprestatie. In die anonimiteit mag FC Groningen deze dag haar kunstje doen, winnen van Excelsior. De weg naar de finale ligt open. Winnen van Flevo Boys is niet zo lastig, met heel veel geluk winnen van Vitesse is dat wel. Maar ach, niemand die daarom maalt. De Kuip is in zicht en daar gaat het om.
Op deze dag, woensdag 8 april 2015 is er nog één horde te nemen. Excelsior dus. De club van oud papier en natte krant. De club waar Nars Broekhart¸oud-inwoner van Musselkanaal en voorheen statige spits van vv Seta, in de jeugd actief is als trainer. Het hart van Broekhart is verscheurd. Eigenlijk kan hij niet kiezen. Vanuit Rotterdam is de boomlange liefhebber er ‘gewoon’ bij. ‘Even’ drie uur in de auto zitten.
De sfeeracties vooraf zijn overweldigend. Daar waar het tijdens menig competitieduel haast muisstil is in de Euroborg is het stadion weer die onneembare vesting. Tijdens de wedstrijd gaat het echter niet zo gemakkelijk. Dat nietige Excelsior is niet zo’n slecht ploegje. Met spelers als Jeff Stans, Jordan Botaka en Ninos Gouriye bij de voorwaartsen is de zwartrode combinatie van Marinus Dijkhuizen voor rust zelfs iets gevaarlijker. Met Daan Bovenberg en Gouriye voor rust als kansenmissers. De FC heeft het niet gemakkelijk, totdat oer-Groninger Hans Hateboer de ban breekt. De inwoner van Beerta speelt eigenlijk niet zo goed, maar knalt wél de 1-0 binnen en dat is wat telt. Opgroeien op de Oldambtster klei vormt je. Hateboer toont karakter, werkt zich de pleuris en beslist het persoonlijke duel met directe tegenstander Gouriye in zijn voordeel. Ninos Gouriye, broertje van Sargon. Die Sargon Gouriye is weer een pupil van Marcel Groninger bij HHC. Jawel, de Marcel Groninger die deze avond als assistent bij Groningen op de bank zit. De broertjes Gouriye zijn spelers waar Marcel Groninger niets mee kan. Te lui, te gemakzuchtig bij balverlies. Aan de andere kant bij balbezit soms ongrijpbaar. Te ongrijpbaar voor ‘controlfreak’ Groninger. Maar dat terzijde.
Want het draait om de groenwitte brigade van trainer Erwin van de Looi. Ondanks de kritiek op het regelmatig matig spelende FC Groningen lijkt hij zijn ploeg voor het tweede jaar op rij Europa in te loodsen. Tenminste, wanneer Albert Rusnak op werkelijk briljante wijze de 2-0 binnenwerkt ligt Excelsior op de knieën. Een aantal sterkhouders worden gewisseld, want de club van Kralingen heeft een veel belangrijker strijd te strijden. Het moet namelijk nacompetitie ontlopen en gezien het loodzware programma is dat bepaald geen sinecure. Dat Chery dan ook de 3-0 maakt is slechts voor de statistieken.
Opnieuw Europa in. Het is zomaar mogelijk. Aan de andere kant, PEC Zwolle is een uiterst lastig karwei. Eigenlijk heeft PEC vele streepjes voor op de FC. Trainer Ron Jans heeft meer ervaring dan Van de Looi, heeft bovendien al een paar prijzen op zak en kent dus de wetten van het spelen van een finale. Bovendien beschikt Jans met Jesper Drost, Moessie Saymak, Tomas Necid en Ryan Thomas over een paar uitstekende voetballers. Jans hanteert een vaste speelwijze en het is niet voor niets dat PEC in de competitie beter presteert. Eigenlijk heeft FC Groningen alleen op de posities van Padt, Botteghin en Chery betere spelers staan. Voor de rest is het gelijkwaardig of beschikt PEC over betere spelers op doorslaggevende posities. In ieder geval is het elftal van Jans beter uitgebalanceerd, zijn er door die vaste speelwijze een aantal patronen ingeslepen én kent het met Joost Broerse een heuse prijzenpakker. De stopper speelde diverse finales en won ze bijna allemaal. De FC gaat er wat bleu in. Maar aan de andere kant, het is een finale. Cliché: wedstrijden op zich. Laat de euforie blijven, voor het Groninger volk en vaderland. Want een succesje, dat kunnen we hier in het Noorden wel gebruiken.
