Globetrotter Harm de Vries voelt zich thuis in Westerwolde
VLAGTWEDDE – De gemeenteraad van Vlagtwedde heeft met Harm de Vries een bijzonder lid in haar gelederen. Na verschillende politieke omzwervingen kwam hij ‘thuis’ bij de ChristenUnie en die partij vertegenwoordigt hij sinds de verkiezingen van 19 maart als raadslid. Na over de hele wereld gewoond te hebben woont De Vries alweer vijftien jaar in Vlagtwedde. “Ik ben inderdaad ‘import’, maar heb nog nooit ergens zo lang gewoond als in Westerwolde.”
De Vries is dus honkvaster dan ooit. De politicus woonde in zijn leven in de vijf provincies ten noorden van de Rijn en na jarenlang in verschillende werelddelen actief te zijn geweest op het gebied van ontwikkelingssamenwerking zet het goedlachse raadslid zich nu in voor Vlagtwedde. Met zijn vrouw werkte De Vries in Mozambique, Zambia, Nicaragua en Bhutan. De wereld verrijkte hen, hun kinderen werden er geboren of getogen. “Ik heb inderdaad een gevarieerd leven achter de rug”, lacht De Vries. “We hebben op heel veel plekken gewoond.” In 1990 settelde de familie zich in Vlagtwedde in het prachtige buurtschap Wollinghuizen. “Toen we hier kwamen wonen heb ik me risicovol opgesteld door te beginnen met biologische leghennen. Daarna heb ik me beziggehouden met allerlei activiteiten op het gebied van plattelandsontwikkeling. Tegenwoordig houd ik me bezig met het begeleiden van landbouwprojecten.”
Laatbloeier
Ondanks het feit dat Harm de Vries de ChristenUnie in de raad van Vlagtwedde vertegenwoordigt is hij relatief kort lid van de partij. In het verleden stemde de globetrotter ook regelmatig op andere partijen met andere standpunten. “In het verleden had ik een wisselend stemgedrag. Ik stemde eens PPR, de partij die later opging in GroenLinks. Ook stemde ik CDA en heb ook PvdA gestemd. Daar heb ik nog altijd spijt van, dat was namelijk een stem op Wim Kok. Die partij ging later besturen in het Paars kabinet. Als het ARP nog had bestaan zou het zomaar kunnen dat ik daarop had gestemd. Ik ben ook pas laat lid van de ChristenUnie geworden, in 2010 of 2011. Daarvoor had ik al vaak op de ChristenUnie gestemd dat ik het ook tijd vond om lid te worden van de partij. Ik vind dat de partij een realistische manier van politiek bedrijven heeft. De partij streeft naar een goede balans tussen leven, wonen en werken en daar sta ik volledig achter. Ik heb echter nooit de ambitie gehad de politiek in te gaan, het kwam op mijn pad. We zetten de consumptiemaatschappij niet op nummer een en zijn trots op onze christelijke traditie, wat voor mij trouwens meer is als traditie.”
Binnen de partij houdt De Vries zich niet alleen bezig met het raadslidmaatschap, hij maakt ook onderdeel uit van een landelijke denktank om de landbouwpolitiek van de partij vorm te geven. Hij heeft een interessante visie wanneer de landbouwpolitiek van vandaag de dag ter sprake komt. Volgens hem is het niet doenlijk om van boeren te vragen dat de voedselproductie op een biologische manier dient te gebeuren wanneer de Europese Unie haar huidige politiek vasthoudt. Politiek dat gericht is op het creëren van overschotten om de voedselprijs laag te houden. “Daardoor zijn boeren genoodzaakt scherp aan de wind te zeilen. We organiseren de landbouw zo dat er teveel voedsel is, wat de prijs voor boeren laag houdt. En wanneer grote supermarktketens een prijzenoorlog uitvechten, denk je dan dat de boeren daar financieel wel bij varen? Natuurlijk niet.”
Verbindingen
De Vries is dan ook warm te maken voor duurzame ontwikkelingen in de landbouwsector, iets waar hij zich landelijk binnen de ChristenUnie mee bezig blijft houden. Daarnaast richt hij zich in het raadswerk op het leggen van verbindingen. Niet tegen de coalitie zijn puur om de reden dat je nou eenmaal oppositie bent. “In mijn rol wil ik vooral de nadruk leggen op lastenverlaging voor zowel burgers, bedrijven als de gemeente zelf. Verder maak ik me zorgen over de demografische ontwikkelingen in het gebied. Mijn wens is om daar zoveel mogelijk van onze kant aan te doen. Verder moeten we op het gebied van werkgelegenheid liberaler zijn. Bedrijven die acht jaar doen over het aanvragen van een vergunning, dat kan echt niet. Dan moet je als gemeente eerder duidelijkheid scheppen.” Het raadswerk bevalt hem, al ziet hij ook dat er veel op een eenmansfractie afkomt. “De sfeer in de raad is goed, er wordt op een prima wijze gewerkt”, vindt hij. “Ik wil me richten op de inhoud, want daar komen we uiteindelijk verder mee.”
